⭕️ ناامیدی اصلی اینجاست!
🔻رهبری در سخنرانی دیروز اعلام کردند که هدف دشمن ناامید و بدبین کردن مردم، سیاهنمایی اوضاع و تیره نشان دادن آینده است و دلیل اصلی اعتراض شدیدشان به رفتار احمدینژاد (و البته دیگران) را نیز همین مسئله اعلام کردند.
🔻فارغ از اینکه احمدینژاد جنس، خاستگاه و منظر انتقاداتش به اوضاع کشور با امثال روحانی، میرحسین، هاشمی و به صورت کلی طیف خواص راهانداز و حامی فتنهی ۸۸ اساساً و به کلی متفاوت است و یکی کردن این دو خود جای تعجب و پرسش اساسی دارد اما مگر احمدینژاد امروز چه میگوید که ناامید کردن مردم محسوب میشود؟
🔻آنقدر اوضاع در زمینههای مختلف از جمله عدالت اقتصادی و اجتماعی، رفاه، عزت و استقلال ملی، عدالت قضائی، ناکارآمدی و اشرافیت مسئولان، فساد سازمان یافته در ساختار کشور بغرنج است که همهی این مسائلی که احمدینژاد تا کنون گفته سرجمع، درصد ناچیزی از مطالبی است که مردم روزانه بین خودشان و در درددلهاشان واگویه میکنند.
🔻حالا اینکه یک کسی که ۸ سال در همین نظام رئیس جمهور بوده و بالاخره منتسب به این نظام است، بخشی از حرف دل مردم را بزند و شاید برای اصلاح و احقاق حقوق ملت راهی باز کند، آیا این سیاه نمایی و ناامید کردن ملت است؟! نه! این امیدوار کردن ملت است. امید به اینکه شاید بتوان با دمیدن آرمانهای انقلاب به جسم بیجان این نظام حیات را به آن بازگرداند.
🔻دلایل ناامیدی را در بیان مشکلات نباید جست. اینکه هیچ کس به داد سپردهگذاران مستاصل موسسات مالی نمیرسد (حتی دریغ از یک دیدار!)؛ اینکه کارگران کارخانههای بزرگ این مملکت چند ماه متوالی حقوق نگرفته باشند و به وقت اعتراض با قوه قهریه مواجه شوند؛ اینکه آن کارگر معدن بدبخت حقوق ماهیانهاش ۸۰۰ هزار تومان باشد و همان را هم بهش ندهند و همزمان ببیند که مدیران این مملکت -تازه آن ساده زیستهاشان- ۲۰ میلیون به بالا حقوق میگیرند (خدمات و مزایا که بماند!) آن وقت از رهبر انقلاب هم بشنوند که اینها «عدّهی زیادی نیستند»؛ اینکه مسئولان بالایی و پایینی در گوشه و کنار مشغول لفت و لیس باشند و با وقاحت تمام معترض باشند که چرا بابت مفت خوریهاشان دریافتیشان خیلی ناچیز است، اینکه مردم در مواجهه با قوه قضائیه کلکسیونی از مفاسد را در بالا و پایین قوه مشاهده کنند و هیچ راهی هم برای دادخواهی جلوی پایشان نبینند و در عوضِ تمام ظلمهایِ قوه قضائیه از شما بشنوند که این «دستگاه قضائی متدین» است؛ و هزاران مورد جانکاه دیگر... اینها موجب ناامیدی و یاس از آینده است.
🔻هر روز که می گذرد نشانه های بیشتری از این تحلیل نماینگر می شود و به راستی مگر جز این است که شعارها و شورش های اجتماعی این روزها در شهرهای مختلف و جای جای کشور ریشه در همین فاصله نجومی میان تجربه زندگی روزمره مردم، با سخنانی است که از بوق های تبلیغاتی بلند می شود؟ مگر جز این است که وقتی مردم احساس میکنند مسئولان نظام، «زبان» آن ها نبوده و حرف دلشان رانمیزنند، آنگاه مجبور میشوند به خیابانها بیایند و تصویرشان از وضعیت کشور را در قالب شعار فریاد کنند. مردم وقتی احساس میکنند دستگاه رسانهای-تبلیغی جمهوری اسلامی و مسئولان کشور آن ها را نمیبیند، صدایشان را نمیشنود و حرفهایشان را بر زبان نمیآورد و مطالباتشان را پیگیری نمیکند، آنگاه مجبورند به خیابان ها بیایند و فریاد بزنند بلکه صدایشان از هیاهوی بوقهای تبلیغی عبور کند و مسئولین را متوجه وضع خویش و کشور نمایند.
🔻باید دقت کرد که در انتخابات ریاست جمهوری گذشته نیز احمدینژاد با عنوان پرهیز از ایجاد دو قطبی از حضور در انتخابات منع شد و همگان مشاهده کردند که با رو شدن حجم عظیمی از فساد اشخاص و افراد سرشناس هر دو جناح در جریان مناظرات، جامعه تک قطبیتر شد؛ قطب مایوس از نظامِ برآمده از انقلاب. و این حقیقت است که با حذف یا توپ و تشر به احمدینژاد، فقط یک فرد مزاحم حذف نمیشود، قطب امیدوار به انقلاب برای اصلاح نظام حذف میشود و ناامیدی اصلی اینجاست!
🆔 @Bast_Neshini
🔻رهبری در سخنرانی دیروز اعلام کردند که هدف دشمن ناامید و بدبین کردن مردم، سیاهنمایی اوضاع و تیره نشان دادن آینده است و دلیل اصلی اعتراض شدیدشان به رفتار احمدینژاد (و البته دیگران) را نیز همین مسئله اعلام کردند.
🔻فارغ از اینکه احمدینژاد جنس، خاستگاه و منظر انتقاداتش به اوضاع کشور با امثال روحانی، میرحسین، هاشمی و به صورت کلی طیف خواص راهانداز و حامی فتنهی ۸۸ اساساً و به کلی متفاوت است و یکی کردن این دو خود جای تعجب و پرسش اساسی دارد اما مگر احمدینژاد امروز چه میگوید که ناامید کردن مردم محسوب میشود؟
🔻آنقدر اوضاع در زمینههای مختلف از جمله عدالت اقتصادی و اجتماعی، رفاه، عزت و استقلال ملی، عدالت قضائی، ناکارآمدی و اشرافیت مسئولان، فساد سازمان یافته در ساختار کشور بغرنج است که همهی این مسائلی که احمدینژاد تا کنون گفته سرجمع، درصد ناچیزی از مطالبی است که مردم روزانه بین خودشان و در درددلهاشان واگویه میکنند.
🔻حالا اینکه یک کسی که ۸ سال در همین نظام رئیس جمهور بوده و بالاخره منتسب به این نظام است، بخشی از حرف دل مردم را بزند و شاید برای اصلاح و احقاق حقوق ملت راهی باز کند، آیا این سیاه نمایی و ناامید کردن ملت است؟! نه! این امیدوار کردن ملت است. امید به اینکه شاید بتوان با دمیدن آرمانهای انقلاب به جسم بیجان این نظام حیات را به آن بازگرداند.
🔻دلایل ناامیدی را در بیان مشکلات نباید جست. اینکه هیچ کس به داد سپردهگذاران مستاصل موسسات مالی نمیرسد (حتی دریغ از یک دیدار!)؛ اینکه کارگران کارخانههای بزرگ این مملکت چند ماه متوالی حقوق نگرفته باشند و به وقت اعتراض با قوه قهریه مواجه شوند؛ اینکه آن کارگر معدن بدبخت حقوق ماهیانهاش ۸۰۰ هزار تومان باشد و همان را هم بهش ندهند و همزمان ببیند که مدیران این مملکت -تازه آن ساده زیستهاشان- ۲۰ میلیون به بالا حقوق میگیرند (خدمات و مزایا که بماند!) آن وقت از رهبر انقلاب هم بشنوند که اینها «عدّهی زیادی نیستند»؛ اینکه مسئولان بالایی و پایینی در گوشه و کنار مشغول لفت و لیس باشند و با وقاحت تمام معترض باشند که چرا بابت مفت خوریهاشان دریافتیشان خیلی ناچیز است، اینکه مردم در مواجهه با قوه قضائیه کلکسیونی از مفاسد را در بالا و پایین قوه مشاهده کنند و هیچ راهی هم برای دادخواهی جلوی پایشان نبینند و در عوضِ تمام ظلمهایِ قوه قضائیه از شما بشنوند که این «دستگاه قضائی متدین» است؛ و هزاران مورد جانکاه دیگر... اینها موجب ناامیدی و یاس از آینده است.
🔻هر روز که می گذرد نشانه های بیشتری از این تحلیل نماینگر می شود و به راستی مگر جز این است که شعارها و شورش های اجتماعی این روزها در شهرهای مختلف و جای جای کشور ریشه در همین فاصله نجومی میان تجربه زندگی روزمره مردم، با سخنانی است که از بوق های تبلیغاتی بلند می شود؟ مگر جز این است که وقتی مردم احساس میکنند مسئولان نظام، «زبان» آن ها نبوده و حرف دلشان رانمیزنند، آنگاه مجبور میشوند به خیابانها بیایند و تصویرشان از وضعیت کشور را در قالب شعار فریاد کنند. مردم وقتی احساس میکنند دستگاه رسانهای-تبلیغی جمهوری اسلامی و مسئولان کشور آن ها را نمیبیند، صدایشان را نمیشنود و حرفهایشان را بر زبان نمیآورد و مطالباتشان را پیگیری نمیکند، آنگاه مجبورند به خیابان ها بیایند و فریاد بزنند بلکه صدایشان از هیاهوی بوقهای تبلیغی عبور کند و مسئولین را متوجه وضع خویش و کشور نمایند.
🔻باید دقت کرد که در انتخابات ریاست جمهوری گذشته نیز احمدینژاد با عنوان پرهیز از ایجاد دو قطبی از حضور در انتخابات منع شد و همگان مشاهده کردند که با رو شدن حجم عظیمی از فساد اشخاص و افراد سرشناس هر دو جناح در جریان مناظرات، جامعه تک قطبیتر شد؛ قطب مایوس از نظامِ برآمده از انقلاب. و این حقیقت است که با حذف یا توپ و تشر به احمدینژاد، فقط یک فرد مزاحم حذف نمیشود، قطب امیدوار به انقلاب برای اصلاح نظام حذف میشود و ناامیدی اصلی اینجاست!
🆔 @Bast_Neshini