جایی خوانده بودم که آدم بالاخره زمان را گم می‌کند. اما وقتی این را خوانده بودم معنایش را خیلی نفهمیده بودم. نفهمیده بودم چطور روزها می‌تواند در آنِ واحد هم کوتاه باشند هم طولانی. بی‌تردید طولانی برای گذراندن. اما آنقدر کشدار که دست آخر با هم قاطی می‌شوند و دیگر اسم ندارند. تنها کلمه هایی که برایم معنایی داشتند، دیروز و فردا بودند.

#شاهکاری‌به‌نام‌بیگانه