📌در باب رهبری انقلاب
آیا حرکت‌های انقلابی بدون وجود رهبر شانسی برای پیروزی دارند؟ در پاسخ باید بگویم: خیر، شانس چندان زیادی ندارند. برخی از عالمان علم سیاست معتقدند در مرحله‌ای که انقلابیون در صدد نابودی رژیم هستند به رهبر نیاز ندارند، اما برای مرحله‌ی گذار و سپس مرحله‌ی تثبیت حکومت بعدی قطعاً به رهبر نیاز دارند.
این نظریه به اعتقاد من نادرست است، برای پیروز شدن در مرحله‌ی نخست هم وجود رهبر الزامی ست. پیروزی هر انقلابی بستگی مستقیم دارد به حضور اقشار میانی و متوسط جامعه در کف خیابان؛ اصلی که به آن "اصل عدد" می‌گویند. این اقشار محافظه‌کار هم تنها هنگامی به جریان انقلابی ملحق می‌شوند که ابتدا مطمئن شده باشند پس از نابودی حکومت فعلی هیچ خلأ قدرتی رخ نخواهد داد و در فردای پیروزی انقلاب، شورش و ناآرامی جای خود را به نظم و آرامش خواهد داد.
به نظرم چنین اطمینان خاطری را فقط رهبر یا شورای رهبری انقلاب می‌تواند به اقشار میانی بدهد وگرنه این قشر معروف به خاکستری امکان ندارد به صحنه بیاید. نباید فراموش کرد که بدون حضور فعال اقشار میانی هیچ انقلابی شانس موفقیت ندارد.
حمایت کشورهای خارجی از جنبش انقلابی نیز تأثیر به سزایی در پیروزی هر جنبشی دارد. در غیاب یک رهبری معقول و دموکراتیک، کشورهای غربی حاضر به هیچ حمایتی از جنبش نیستند. وحشت این کشورها هم از خلأ قدرتی‌ست که در غیاب رهبری بروز آن حتمیست؛ خلأ قدرتی که می‌تواند کل منطقه را دستخوش بی‌ثباتی کند.
انقلاب پدیده‌ای نادر در حیات ملت‌هاست که بی‌هیچ طرح و برنامه قبلی‌ای ناگهان پدیدار می شود. این به اصطلاح خودجوشی توده‌ای، بدون رهبری شانس کمی برای موفقیت دارد. بدون وجود رهبری، فرصت‌ها و موقعیت‌های انقلابی که ماحصل آمیزه‌ای از فاکتورهای درازمدت و کوتاه مدت است، به سرعت ناپدید می‌شود. من با این که چپ نیستم اما به این حرف تروتسکی، استاد مقوله‌ی انقلاب، باور دارم که: نارضایتی توده‌ها مثل بخار است و رهبری و سازماندهی مثل ماشین بخار. این ماشین بخار بدون وجود بخار حرکت نمی‌کند، و بخار هم بدون وجود ماشین بخار به هوا می‌رود.
✍بیژن اشتری
📍در سنگر آزادی
@InTheStrongholdOfLiberty
آیا حرکت‌های انقلابی بدون وجود رهبر شانسی برای پیروزی دارند؟ در پاسخ باید بگویم: خیر، شانس چندان زیادی ندارند. برخی از عالمان علم سیاست معتقدند در مرحله‌ای که انقلابیون در صدد نابودی رژیم هستند به رهبر نیاز ندارند، اما برای مرحله‌ی گذار و سپس مرحله‌ی تثبیت حکومت بعدی قطعاً به رهبر نیاز دارند.
این نظریه به اعتقاد من نادرست است، برای پیروز شدن در مرحله‌ی نخست هم وجود رهبر الزامی ست. پیروزی هر انقلابی بستگی مستقیم دارد به حضور اقشار میانی و متوسط جامعه در کف خیابان؛ اصلی که به آن "اصل عدد" می‌گویند. این اقشار محافظه‌کار هم تنها هنگامی به جریان انقلابی ملحق می‌شوند که ابتدا مطمئن شده باشند پس از نابودی حکومت فعلی هیچ خلأ قدرتی رخ نخواهد داد و در فردای پیروزی انقلاب، شورش و ناآرامی جای خود را به نظم و آرامش خواهد داد.
به نظرم چنین اطمینان خاطری را فقط رهبر یا شورای رهبری انقلاب می‌تواند به اقشار میانی بدهد وگرنه این قشر معروف به خاکستری امکان ندارد به صحنه بیاید. نباید فراموش کرد که بدون حضور فعال اقشار میانی هیچ انقلابی شانس موفقیت ندارد.
حمایت کشورهای خارجی از جنبش انقلابی نیز تأثیر به سزایی در پیروزی هر جنبشی دارد. در غیاب یک رهبری معقول و دموکراتیک، کشورهای غربی حاضر به هیچ حمایتی از جنبش نیستند. وحشت این کشورها هم از خلأ قدرتی‌ست که در غیاب رهبری بروز آن حتمیست؛ خلأ قدرتی که می‌تواند کل منطقه را دستخوش بی‌ثباتی کند.
انقلاب پدیده‌ای نادر در حیات ملت‌هاست که بی‌هیچ طرح و برنامه قبلی‌ای ناگهان پدیدار می شود. این به اصطلاح خودجوشی توده‌ای، بدون رهبری شانس کمی برای موفقیت دارد. بدون وجود رهبری، فرصت‌ها و موقعیت‌های انقلابی که ماحصل آمیزه‌ای از فاکتورهای درازمدت و کوتاه مدت است، به سرعت ناپدید می‌شود. من با این که چپ نیستم اما به این حرف تروتسکی، استاد مقوله‌ی انقلاب، باور دارم که: نارضایتی توده‌ها مثل بخار است و رهبری و سازماندهی مثل ماشین بخار. این ماشین بخار بدون وجود بخار حرکت نمی‌کند، و بخار هم بدون وجود ماشین بخار به هوا می‌رود.
✍بیژن اشتری
📍در سنگر آزادی
@InTheStrongholdOfLiberty