خادم الاسلام

‍ 💠 گناهان پنهانی و راه نجات از آن‌ها

بدون‌شک انسان بر مبنای سرشت انسانی‌اش دچار لغزش و گناه می‌شود.
هیچ‌کس -به‌جز انبیا علیهم‌السلام- معصوم نیست و نمی‌تواند ادعای معصومیت کند؛ بنابراین هرگاه مسلمانی مرتکب گناهی می‌شود، سریع پشیمان شود و توبه و استغفار کند؛ زیرا الله متعال از توبۀ بنده‌اش بی‌نهایت خوش‌حال می‌شود؛ چنان‌که رسول‌اللهﷺ فرمودند:
«لَلَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ أَحَدِكُمْ، مِنْ أَحَدِكُمْ بِضَالَّتِهِ، إِذَا وَجَدَهَا» [مسلم: ۲۶۷۵]
«الله متعال با توبۀ بنده‌اش خوش‌حال‌تر از یکی از شما می‌شود که شترش را پس از اینکه در بیابانی گم‌کرده، آن را بیابد».
بر مسلمان لازم است که از گناهان پنهانی نیز اجتناب ورزد؛ الله متعال می‌فرماید:
{يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ الله وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا} [النساء: ۱۰۸]
«آن‌ها زشت‌کاریِ خود را از مردم پنهان می‌کنند؛ اما از خدا پنهان نمی‌کنند. هنگامی که در مجالس شبانه، سخنانی که خدا راضی نبود می‌گفتند، خدا با آن‌ها بود. خدا به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد».
همچنین رسول‌اللهﷺ هم از گناهان پنهانی بازداشته‌اند؛ چنان‌که فرمودند:
«لَأَعْلَمَنَّ أَقْوَامًا مِنْ أُمَّتِي يَأْتُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِحَسَنَاتٍ أَمْثَالِ جِبَالِ تِهَامَةَ بِيضًا، فَيَجْعَلُهَا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ هَبَاءً مَنْثُورًا، أَمَا إِنَّهُمْ إِخْوَانُكُمْ، وَمِنْ جِلْدَتِكُمْ، وَيَأْخُذُونَ مِنْ اللَّيْلِ كَمَا تَأْخُذُونَ، وَلَكِنَّهُمْ أَقْوَامٌ إِذَا خَلَوْا بِمَحَارِمِ اللَّهِ انْتَهَكُوهَا». [ابن ماجة: ۴۲۴۵]
«همانا گروهی از امتم را سراغ دارم که روز قیامت با کوه‌هایی از نیکی‌ها به درگاه پروردگار حاضر می‌شوند؛ اما الله متعال اعمال آن‌ها را چون خاکستر بر باد می‌دهد. آن‌ها از برادران و خویشاوندان شما هستند و حتی شب‌ها را همچون شما زنده می‌دارند، اما چون تنها می‌شوند حرام و حلال خداوند را رعایت نمی‌کنند».

راه‌های نجات از گناهان پنهانی:
۱. پناه‌برده به الله متعال با دعا و نیایش، تضرع و استغفار به‌خاطر حفاظت از گناهان؛
۲. مبارزه با نفس سرکش و تزکیۀ آن با اطاعت الله متعال؛
۳. پرهیز از عزلت و گوشه‌نشینی در حد امکان؛
۴. همنشینی با انسان‌های نیکوکار و پرهیز از همنشینی با دوستان بدکار؛
۵. یادآوری دیدبانی و آگاهی پروردگار از همۀ احوال بنده؛ الله متعال می‌فرماید:
{أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللهَ يَرَى} [العلق: ۱۴] «آیا او ندانست که خداوند (همۀ اعمالش را) می‌بیند؟».
۶. یادآوری شرم و حیا از خداوند متعال و مردم؛
رسول‌اللهﷺ فرمودند:
«وَاسْتَحْيِ مِنَ اللهِ اسْتِحْيَاءَكَ رَجُلًا مِنْ أَهْلِكَ». [بزار: ۲۶۴۲]
«از خدا حیا کن؛ همان‌گونه که از یک مرد از خانوادۀ خود حیا می‌کنی».
و نیز فرمودند:
«اتَّقِ اللَّهِ حَيْثُمَا كُنْتَ». [ترمذی: ۱۹۸۷]
«هرکجا که هستی، از خدا بترس!».
۷. یادآوری مرگ؛ آن‌گاه که او مصروف انجام آن کار زشت است، ناگهان مرگ به سراغش بیاید، چگونه با این‌حالت با پروردگار رو‌به‌رو خواهد شد؟
همچنین رسول‌اللهﷺ فرمودند:
«أَكْثِرُوا ذِكْرَ هَادمِ اللَّذَّاتِ، يَعْنِي الْمَوْتَ». [ابن ماجة: ۴۲۵۸]
«چیزی را که از بین‌برندۀ لذت‌هاست، زیاد یاد کنید؛ یعنی مرگ را زیاد به‌خاطر بیاورید».
۸. یادآوری نعمت‌هایِ که الله متعال برای بندگان صالح آماده کرده و عذاب‌های دردناکی که برای گنه‌کاران و نافرمانان وعده داده است.
۹. یادآوری همراهان همیشگی (کراما الکاتبین)؛
الله متعال می‌فرماید:
{مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيْدٌ} [ق: ۱۸}
«(انسان) هیچ سخنی را بر زبان نمی‌راند، مگر اینکه همان‌دم فرشته‌ای مراقب و آماده برای انجام مأموریت و ضبط آن است».
وقتی در گوشه‌ای نشسته‌اید، سکوت اعضایتان شما را فریب ندهد؛ زیرا روزی خواهد رسید که آن‌ها همه‌چیز و همه کارتان را گواهی خواهند داد؛ الله متعال می‌فرماید:
{يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ} [النور: ۲۴]
«در آن روز زبان‌ها و دست‌ها و پاهای‌شان بر ضد آن‌ها به اعمالی که مرتکب می‌شدند، گواهی می‌دهد».
ترجمۀ شعر عربی:
«اگر یک عمر هم تنها بودی، نگو که تنهایم؛ بلکه بگو: یکی مراقبم است. گمان مکن که خداوند حتی لحظه‌ای غافل می‌ماند و اینکه پوشیده‌ای بر او مخفی می‌ماند».

خباب آل محمود
۲۹ آبان / عقرب ۱۴۰۰

لینک کانال
👇👇👇👇
https://t.me/Khademulislam

#تصاویر #نبشته_ها

💠 بزرگترین خشونت علیه زنان

مشکل بزرگ ما این است که ما اهل شعاریم، نه اهل عمل؛ بیشتر روی کلمات و جملات تمرکز می‌کنیم، نه روی معانی و مفاهیم آن.
همواره شعار مبارزه با خشونت علیه زنان را می‌دهیم، اما نمی‌دانیم مصداق آن چیست و دقیقاً مبارزه با چه خشونتی!
ما خشونت را تنها به ضرب‌وشتم و برخورد نامناسب ظاهری خلاصه می‌کنیم و وقتی فردی چنین برخورد نامناسبی نکند، یا در جامعه‌ای چنین رفتاری صورت نگیرد، خوشحال می‌شویم که آن مرد شوهر خوبی است و در آن جامعه هیچ خشونتی علیه زنان وجود ندارد. غافل از اینکه بدترین خشونت آن است که زنان را تحت نام آزادی (غربی) زندانی می‌کنیم؛ آن هم در زندان تنگ‌وتاریک و هولناک شهوت و غرایض جنسی. آنان را مانند حیوانات شکاری در تیررس دیده‌گان افراد مغرض و شهوت‌پرست قرار می‌دهیم و دچار بی‌بندوباری می‌کنم.
از یک‌طرف طبل مسلمان‌بودن را به صدا درمی‌آوریم، اما از سوی دیگر با حجاب اسلامی که بزرگترین ارمغان این دین برای زنان است، مخالفت می‌کنیم و آن را زندان می‌خوانیم؛ در حالی که حجاب نه تنها زندان نبوده و نیست؛ بلکه بزرگترین سپر در برابر تیرهای سمی افراد بوالهوس است.
همچنین دین اسلام در تعلیم‌وتعلم، زن و مرد را تحت شرایط خاصی یکسان خوانده است، اما ما با محروم‌ساختن آن‌ها به آن‌ها اهانت می‌کنیم و آن‌ها را در زندان جهل و نادانی حبس می‌نماییم.
پس چه خشونتی بالاتر از غرب‌زدگی و چه بدبختی بالاتر از جهل و نادانی؟!
آیا آزادی و حقوقی که دین مقدس اسلام و رسول‌اللهﷺ برای زنان آورده، بزرگترین نعمت و بزرگترین ارمغان نیست؟ پس چه نیاز است که ما به‌خاطر آزادی زن‌ها از غرب تبعیت و الگوبرداری کنیم؟ آیا غیر از این است که ما می‌خواهیم از رسول‌اللهﷺ پیشی بگیریم و مسلمان کامل‌تری باشیم...؟!!!

لحظه‌ای به خود بیاییم و منصفانه و واقع‌بینانه فکر کنیم و بیندیشیم.

خباب آل محمود
۶ آذر / قوس ۱۴۰۰


لینک کانال
👇👇👇👇
https://t.me/Khademulislam

#نبشته_ها

💠 فقر و تنگدستی

حقا که فقر و تنگدستی، ذلت و بدبختی به‌بار می‌آورد و انسان را دچار چالش‌های ناگوار می‌کند.
پیامبر مهربانی‌ها -درود و سلام خدا بر او باد- در دعاهای خود همواره از فقر و تنگدستی به الله متعال پناه می‌بردند و می‌فرمودند: «نزدیک است که فقر انسان را به کفر رساند».
هم‌چنین الله متعال در سورۀ قریش دو نعمت بزرگ خود را این‌گونه یادآور می‌شود:
«پس پرستش کنید صاحب این خانه (کعبۀ معظمه) را؛ آن خدای که شما را از گرسنگی نجات داد و به شما امنیت نصیب کرد».
علما می‌گویند:
دلیل اینکه در این آیه، نخست نعمت نجات از گرسنگی بیان شد این است که انسان گرسنه هیچ امنیتی ندارد.

✍ خباب آل محمود

۴ آذر / قوس ۱۴۰۰


لینک کانال
👇👇👇👇
https://t.me/Khademulislam

#نبشته_ها

💠 عزراییل بی‌انصاف

بسیاری از ما از فرشتۀ مرگ شکوه‌وگلایه دارند و او را بی‌انصاف می‌خوانند و می‌گویند: فلان جوان در عنفوان جوانی قرار داشت و وقت رفتنش نبود؛ فلان شخص تازه ازدواج کرده و به خوشی‌های زندگی دست‌یافته بود و اکنون زمان مرگش نبود؛ فلانی تازه وضعیت مالی‌اش بهتر شده بود و در تجارت مهارت حاصل کرده بود و این‌گونه قبض روح شدنش، ناگهانی و بی‌انصافی بود و...
حتی اگر مرگ این‌ها فرا رسیده بود، باز هم عزراییل خیلی بی‌انصاف است که بدون سلام و احوال‌پرسی وارد خانۀ مردم می‌شود و به‌طور ناگهانی جان آن‌ها را قبض می‌کند و اجازه نمی‌دهد که آن‌ها از کارهای ناشایست‌شان توبه کنند و به‌سوی پروردگار برگردند.
حداقل اگر صریح خبر نمی‌دهد، به‌صورت کنایه هشدار و تذکر دهد که فلانی مرگت فرا رسیده و آماده باش!
ولی اگر ما دقیق شویم و عینک بی‌انصافی را از چشمان‌مان برداریم، متوجه می‌شویم که عزراییل از همۀ ما با انصاف‌تر است. ما بارها به یکدیگر وعده می‌دهیم و قول‌وقرار می‌گذاریم؛ اما آن را فراموش می‌کنیم و عهدمان را می‌شکنیم؛ اما عزراییل چنین نیست و از زمان مرگ ما حتی یک‌لحظه هم تأخیر و تعجیل نمی‌کند.
ما با لبخندِ محبت‌آمیز با یکدیگر روبه‌رو می‌شویم و در ظاهر اظهار محبت می‌کنیم؛ اما در باطن خنجر زهرآگین‌مان را برای از پا درآوردن هم تیز می‌نماییم، اما عزراییل چنین نیست و قصد و نیتش کاملاً مشخص است. ما وظیفه‌ای را به دوش می‌گیریم؛ اما بارها غفلت می‌ورزیم، سهل‌انگاری و تخلف می‌کنیم، اما عزراییل چنین نیست؛ وظیفه‌ای که به دوش دارد به‌درستی و بدون نقص‌وکاستی انجام می‌دهد.
اما این‌که می‌گویند: چرا تذکر و هشدار نمی‌دهد، این هم قضاوت بی‌جا و به‌دور از انصاف است. علاوه بر این‌که همۀ ما از حقانیت مرگ آگاهیم و می‌دانیم که هر آن ممکن است زمانش فرا برسد، ولی پنبه‌های غفلت را بر گوش‌های‌مان گذاشته‌ایم و خود را به نفهمی می‌زنیم و تظاهر می‌کنیم که ما غافلیم.
چند ماه قبل که همسایه‌مان وفات کرد، آیا این هشدار عزراییل نیست؟
چند هفته قبل که پدربزرگ‌مان چشم از جهان فرو بست، تذکر عزراییل نبود؟
چند روز قبل که بهترین دوست‌مان از این دنیا رخت سفر بست، تلنگر آشکاری نیست؟
امروز که یکی از بستگان و فامیل‌های درجه‌یک‌مان وفات کرد، تذکر و هشدار عزراییل نیست؟
اگر این‌ها تذکر و هشدار نیست، پس چیست؟ آیا قبرهای بی‌حدوحصری که در گورستان‌های اطراف‌مان وجود دارد، تذکر عزراییل نیستند؟
بیمارانی که در بیمارستان‌ها بستری هستند و توسط دستگاه نفس می‌کشند، تذکر نیستند؟
موهای سفیدی که بر سر و ریش اطرافیان و خویشاوندان‌مان است، تذکر و هشدار آشکار نیستند؟!
چه تذکر و هشداری رساتر و بالاتر از این‌ها؟!
بی‌انصاف واقعی ما هستیم.
در گذشته اگر از یک مملکت فردی از دنیا می‌رفت، اهالی آن مرزوبوم مدت‌ها به یاد مرگ می‌افتادند و برای ملاقات عزراییل لحظه‌شماری می‌کردند؛ اما اگر امروزه فقط از یک منطقۀ کوچک چندین نفر بمیرد، عین خیال کسی نیست و تنها بستگان آن‌ها بنابر عرف‌وعادت، چندروزی عزاداری می‌کنند و بس.
حالا خودتان بیندیشید که بی‌انصاف واقعی چه کسی است؟

✍ خلیل الرحمن خباب

لینک کانال
👇👇👇👇
https://t.me/Khademulislam

#نبشته_ها