🏷 روشنایی و تاریکی

روز، اندکی بِه از شب‌ است؛ حداقل آدم‌ها را می‌بینیم و کار‌های نه‌آنچنان به روی شوق، انجام می‌دهیم.
و اما بیم نزدیک‌شدن به شب، و باز همان‌گوشه‌ی اتاقِ‌دنج، تاریکی، سر برگریبان، اندیشیدنِ ‌بی‌فایده و تنهایی که دامن‌گیرِ حال‌مان می‌شود؛ روز را هم تلخ می‌کند اندکی.
از یادآوریِ شب هراس‌دارم؛ آرزو می‌کنم کاش ذهنِ‌مان به دست‌مان می‌بود، و خیلی از چیز‌هارا بدونِ ثانیه‌ی درنگ، حذف می‌کردیم؛ اما، نیست که نیست؛ و همه‌روزه دوشادوش‌مان به‌راه است؛ و موریانه‌وار آهسته آهسته می‌کاود مارا.!

🖋#جاوید_سادات

💙@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده