خیلی وقته که دیگه مایی نیست و تو توی دور ترین فاصله از من زندگی می کنی و من توی دور ترین نقطه از تو
تو اینجا نیستی با من، اما من هنوز شبا به این فکر میکنم که واست چی بگم، به این فکر میکنم وقتی نگات کنم و حرفامو بزنم مدل نگاهت چطوری میشه، به این فکر میکنم لبات باید بهتر از چیزی که توی ذهنمه خودشو نشون بده برام، به اینکه توی بغلت اروم میگیرم بالاخره؟
و در نهایت متوجه میشم هیچی نیست
ما اشتباهی بودیم که هنوز فکرش به سرمون میزنه که تکرارش کنیم
بدترین آدما میتونن ساده ترین و بهترین عشق رو بهت‌ بدن و بعد از اون.. بوم
حتی خودشونم دیگه نمیتونن. خاصیتشه.