Dunyoning ishlari juda ham qiziq,
Kecha do'st deganing bugun begona.
Jondan ortiq sevib yurganing,
Arzimagan sabab begona.

Ilk sevgimni aytganim,
Hali hamon yodimda.
Jilmayib ketgandi u,
Mador yo'qdi jonimda.

Shu zaylda o'tkazdik kunlar,
Ishonardim o'zimdan ortiq.
Balki faqat shu sababli,
Jonim qilgandim tortiq.

Hatto ertaklardayam,
Buday sevgi yo'q edi.
Undan so'rasam har gal,
Sevganim o'ziz derdi.

Bir litseyda o'qirdik,
Mendan kichik ikki yosh.
Har tanaffus paytida,
Uchirib qo'yardim qosh.

Uni ko'rsa ko'zlarim,
Bilmam quvnab ketardi.
Balki buni o'zi ham,
Juda yaxshi bilardi.

Darsdan qochib bazida,
Uni pinhon ko'rardim.
Eshikning tirqichidan,
Unga termular edim.

Birga yugan chog'larda,
Mendan baxtli yo'q edi.
Bir kun boqib ko'zimga,
Bir haqiqat bor dedi.

Sizdan oldin bir yigit,
Meni sevib qolgandi.
Bilmam negadir birdan,
Rossiyaga ketgandi.

O'sha yigit qaytyapti,
Kecha qildi qo'ng'iroq.
Sevgini ham unuting,
Keting dedi hoziroq.

Unutish qiyin bo'ldi,
Sira chiqmas esimdan.
Orada ne bo'lsa ham,
Ayb o'tgandi o'zimdan.

Meni aybim ediki,
Bir ko'rishda sevganim.
Iahonib yurib unga,
Yuragimni berganim.

Bu hayotda rostanam,
Tasodif bo'lar ekan.
Tog' ko'rmaskan juftini,
Odamzot uchratarkan.

Ko'rdim u yigit bilan,
Ko'zlarida quvonchni.
U ham meni ko'rganda,
Yashirgan edim yoshni.

Haqiqatdan baxtini,
Topibdi deb quvondim.
Baxti butunligiga,
Mana endi ishondim.

O'tdi bir zumda yil ham,
Yodimda edi hanuz.
Uni uchratgan edim,
Kelganida ayni kuz.

Keyin bildim u yigit,
Uni aldab ketibdi.
Endi u ham men kabi,
Armon zahrin yutibdi.

Bilmam nega ishondi,
Uni shirin so'ziga.
Mahliyo bo'lgan edim,
Uning qora ko'ziga.

Sevgi nima ekanin,
Bilsa bunday bo'lmasdi.
Yurakda balki sevgi,
Bunday vaqtli o'lmasdi.

Boshimdan o'tgan ishni,
Aytib o'tyapman sizga.
Bu she'r asli yozildi,
Shahlo ismli qizga.