Sevar edi yigit telbavor,
Shu otashda yuragi yona.
Qarshisida turib purviqor,
Ammo qiz ham sevar pinhona.
Har tong umid bilan ochar ko‘z,
Sevgilimni kursam deb yigit.
Qiyo boqmay mag‘rur utar qiz,
Guyo endi hammasi unut.
Shu zaylda utdi kun yillar,
Qiz yondirdi shurlik oshiqni.
Ikki yoqqa ayrildi yullar,
Qismatiga tutqazib ishqni.
Un sakkiz yosh qoldi ortida,
Navqironlik tutqazdi qulin.
Ishqi yashab qalbi tubida,
Qiz poylardi yigitning yulin.
Kurib qoldi bir kun yigitni,
Hayajondan yashnab ketti qiz.
Qulin tutgan uzga guzalni,
Pushaymondan chil chil sindi qiz.
Endi uzi yonar otashda,
Oshig‘ining xiyonatidan.
Nahot oson voz kecha oldi,
Yurakdagi muhabbatidan.
Yurak bag‘ri yondi guzalning,
G‘ururi ham chekindi dildan.
Kunlar utgan sayin yigitning,
Kup guzallar tutti qulidan.
Qiz yig‘ladi yum yum yosh tukib,
Sevgimizni uldirmang endi.
Yigit esa sovuqqon turib,
Allaqachon uldirding dedi.
Yor yor bilan kelin buldi qiz,
Uzga uyga ketti dilpora.
 Endi yigit yuragi sarson
Qizday yorni izlar ovvora.
Mashhura Hamroyeva