Forward from: @attachbot
آنتونی رابینز می گوید:((ممکن است شما مسئولِ زمین خوردنِ خودتان نباشید،اما؛ قطعا مسئولِ ازجا بلندشدنِ خود خواهید بود.))
درست است که نسبت به مجموعه ی علوم زیستی کم لطفی های فراوان روا داشته اند،لیکن دنیا همیشه به یک رنگ نمی ماند.اگر امروز بَرسَرِ راهِ ما سَد می سازند،اتحادزیست شناسان با اراده ی محکم،رویِ سَدِ ظلم،پُل خواهد زد.با وسعتِ رویاهامان،از سَدهایِ پیشِ رو سکویِ پرتاب می سازیم،تا به همه ثابت شود،علوم زیستی،درسِ ایستادگی و خستگی ناپذیری ست.ما از اساتیدِ خود صبروحوصله آموختیم،نه کینه توزی و تبعیض طلبی.
درست است که مصوبه ی 24آبان ماهِ 97ِ سازمان نظام پزشکی موجبِ زمین خوردن آرزوهامان شد،اما ؛ این دلیل نمی شود که خودرا به جریانِ حوادث بسپاریم و کاری برای خودمان نکنیم.
اکنون دقیقا زمانی است که باید دستِ آرزوهامان را بگیریم و برای تحقق رویامان،دست به دست هم دهیم و باعزم راسخ برای گرفتنِ حقمان بجنگیم.
هم پویشی هایِ جان
برای رسیدن به هدفمان،نیاز به فعالیت و همکاریِ همه ی ماست.وقتی حرف از "پویِش" میزنیم،یعنی هریک از اعضایِ اتحادِ نُه هزار نفریِ زیست شناسانِ ایران،باید دلسوزانه برای آینده ی تحصیلی یکدیگر تلاش کنند.یعنی بی خیال نباشیم.منتظر نباشیم تا دیگران اهداف و کارها را به پیش ببرند و فقط منتظر نتیجه باشیم.چرا که همه ی ما مسئولِ اتحاد و آینده ی یکدیگریم و باید از خودمان بپرسیم که ما برای پویشمان چه کردیم؟برای تحققِ هدفمان نیاز به همبستگی و فعالیت همه ی ماست.نااُمیدی در اتحادِ زیست شناسانِ ایران راه ندارد.سرسختانه در مسیر پویشمان گام برداشته و به پایِ هدفمان می ایستیم و به یاریِ خداوندِ متعال،تحققِ هدفمان را شاهد خواهیم بود.انشاالله.
تا ریشه در آب اَست
اُمیدِ ثَمری هست
هرچند رِسَد آیه یِ یأس از دَر و دیوار
(عرفی شیرازی)
#انگیزشی
https://instagram.com/p/BuOZo2CHZMk/
درست است که نسبت به مجموعه ی علوم زیستی کم لطفی های فراوان روا داشته اند،لیکن دنیا همیشه به یک رنگ نمی ماند.اگر امروز بَرسَرِ راهِ ما سَد می سازند،اتحادزیست شناسان با اراده ی محکم،رویِ سَدِ ظلم،پُل خواهد زد.با وسعتِ رویاهامان،از سَدهایِ پیشِ رو سکویِ پرتاب می سازیم،تا به همه ثابت شود،علوم زیستی،درسِ ایستادگی و خستگی ناپذیری ست.ما از اساتیدِ خود صبروحوصله آموختیم،نه کینه توزی و تبعیض طلبی.
درست است که مصوبه ی 24آبان ماهِ 97ِ سازمان نظام پزشکی موجبِ زمین خوردن آرزوهامان شد،اما ؛ این دلیل نمی شود که خودرا به جریانِ حوادث بسپاریم و کاری برای خودمان نکنیم.
اکنون دقیقا زمانی است که باید دستِ آرزوهامان را بگیریم و برای تحقق رویامان،دست به دست هم دهیم و باعزم راسخ برای گرفتنِ حقمان بجنگیم.
هم پویشی هایِ جان
برای رسیدن به هدفمان،نیاز به فعالیت و همکاریِ همه ی ماست.وقتی حرف از "پویِش" میزنیم،یعنی هریک از اعضایِ اتحادِ نُه هزار نفریِ زیست شناسانِ ایران،باید دلسوزانه برای آینده ی تحصیلی یکدیگر تلاش کنند.یعنی بی خیال نباشیم.منتظر نباشیم تا دیگران اهداف و کارها را به پیش ببرند و فقط منتظر نتیجه باشیم.چرا که همه ی ما مسئولِ اتحاد و آینده ی یکدیگریم و باید از خودمان بپرسیم که ما برای پویشمان چه کردیم؟برای تحققِ هدفمان نیاز به همبستگی و فعالیت همه ی ماست.نااُمیدی در اتحادِ زیست شناسانِ ایران راه ندارد.سرسختانه در مسیر پویشمان گام برداشته و به پایِ هدفمان می ایستیم و به یاریِ خداوندِ متعال،تحققِ هدفمان را شاهد خواهیم بود.انشاالله.
تا ریشه در آب اَست
اُمیدِ ثَمری هست
هرچند رِسَد آیه یِ یأس از دَر و دیوار
(عرفی شیرازی)
#انگیزشی
https://instagram.com/p/BuOZo2CHZMk/