А другой гадзіне на поўнач,
Знесшы некалькі тон праз дах,
На зямлю пралілася горач,
На зямлю праліўся жах.

Чорным рэшткам, шматком графіту,
Шэрым попелам на галаву,
Зіхатлівым пылам граніта,
Рудай хмарай плыве па Дняпру.

Ёд сто трыццаць адзін на твары,
Чорны дождж раз'едае брук,
Бо стралялі па хмарах, пачвары!
Ім усе роўна да нашых пакут.

Роўна поле, сцежка бы нітка,
Тры кілометры да цягніка.
Не ўратуе бабулю накідка,
І не спыніць Бога рука.

І ад Гомеля да Краснаполля,
І ад Прыпяці да Мазыра,
Белы свет пакрыўся болю.
Які кошт мае хлусня?!