زیاد خوشایندم نیست وقتی بیمار ندارم برم بیرون با پرستار ها و سایر پزشکان و کادر معاشرت کنم. یعنی در واقع اگر کار ضروری نداشته باشم از صبح تا پایان زمان کاری‌م داخل اتاقم نشسته‌م ، فقط دو ساعتی یکبار یه نفر در میزنه میاد داخل میگه: دکتر خوبین ؟ سر و صدا تون نمیاد؟ منم نشانه هایی از حیات رو ابراز می‌کنم و تمام.
حالا چرا ؟ چون حس می‌کنم سرم به کارم باشه بهتره.