Forward from: ناپلئون'
زِنو: من همیشه آدم میانه روی بودم. نه شجاع بودم نه ترسو، نه شاد بودم نه غمگین، همه‌چی تو زندگیم تو یه هارمونی خاکستری غرق شده بود و یکنواخت بودن از غمگین بودن هم بدتره! چون آدم‌ها همیشه به خودشون امید میدن که غم میگذره اما وقتی همه چی یکنواخته حس این رو داری که تو یه زندانی که هیچ راه خروجی نداره گیر افتادی و تا ابد وضع همینه.