#فرا_زیست
⚠️سلام رفقا امیدوارم حال دل‌هاتون خوب باشه، در این پست میخواهیم یه محتوای متفاوت از روال همیشگی کانالمون رو با هم بخونیم. این پست از مسیر پست‌های مربوط به زیست دوره ولی چون به شدت محتوای مهمی داره، خوندنش رو اصلا از دست ندید .
🔹چیزی که الان میخوام بگم یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی‌ست که در تمام مراحل زندگیم، هم در مواجهه با افراد مختلف و هم گاها درباره فعالیت‌های مختلف خودم، همیشه برام وجود داشته و اون این بوده که آیا واقعا میدونیم در چه راستا و مسیری در حال حرکتیم؟
🔹بذارید دغدغه‌ام رو با یک داستان کوتاه بهتر توضیح بدم.
میگن پدری اومد به پسرش گفت: پاشو برو درستو بخون و روی کاناپه نشین. و پسره پرسید: که چی بشه؟ پاسخ پدر این بود که دانشگاه قبول شی و پسر باز پرسید: خب که چی بشه؟ و پدر گفت: خب که شغل و خانواده خوب گیرت بیاد....
همین طور پیش رفتند تا جایی که پدر در جواب آخرین باری که پسر پرسید که چی بشه، گفت: خب الان زندگی منو ببین به کجا رسیدم، به مرحله‌ای که آرامش دارم و میتونم استراحت کنم. پسر هم خندید و گفت: خب منم الان دقیقا همین رو دارم تجربه می کنم.
🔹کاری به مغالطه توی داستان ندارم، اما یک محتوای این داستان خیلی معناداره و اون این پرسشه که آیا ما فقط داریم در یک مسیر نامتناهی و از روی عادت هر روز می دویم و می دویم تا برسیم به فرداهایی که باز هم صرفا قراره به این دویدن‌ها ادامه بدهیم یا نه حرکاتمون در راستای رسیدن به یک مقصد واحد و مشخص مثل رسیدن به آرامش و ثبات هست؟(حتی اتم‌ها هم اگر در واکنش‌ها شرکت میکنند در راستای یک هدف معین هست و در نهایت میخوان پایداری و آرامش رو تجربه کنند.)
🔹 اگر واقعا جای هر چیزی در زندگی‌مون مشخصه و میدونیم چه چیزی رو در راستای چه چیزی انجام میدیم، پس چرا در یکی از سال‌های کنکور آماری منتشر شده بود که تعدادی از شرکت‌کنندگان قلمچی حتی قبل از کنکور دادن از شدت فشار روانی آزمون‌ها دست به خودکشی زدند ؟ اگر واقعا به سوالِ ^خب بعدش که چی اون پسر ؟ ^ درست فکر کردیم، پس چرا دائما پر از نگرانی و اضطراب هایی هستیم که مثل یک درد مزمن ما رو همراهی میکنند؟ فکر کنم جای هدف و مسیرمون عوض شده. احتمالا در ذهن هممون حرکت در مسیری بود که تهش یک آرامش نسبی با هر تعریفی که برای خودمون داریم تجربه کنیم اما ما داریم تمام آرامش روح و جسم خودمون رو فدا میکنیم تا فقط حرکت کنیم. اینجاست که باید از خودمون به معنای واقعی بپرسیم خب بعدش چی؟ احیانا تو چرخه‌ای معیوب به سر نمی بریم ؟
🔹 من فیلم های ایرانی و خارجی بسیار زیادی دیدم، اما فیلم مستندی که امشب دیدم یک تفاوت بنیادی با بیش از ۹۰ درصد این فیلم‌ها داشت، اینکه دست رو عمقی ترین سوال هایی گذاشته بود که همه ما چه دانش آموز دهم، یازدهم یا کنکوری، چه کسانی که منتظر اعلام نتایج و انتخاب رشته هستند (مخصوصا این گروه) چه افراد مشغول تحصیل در دانشگاه و حتی مقاطع بالاتر ، همگی تجربه مواجهه درونی با این سوالات را داشتیم، اما شاید به خاطر نداشتن پاسخ مناسب و غرق بودن در جریان زندگی سعی کردیم زیاد خودمون رو درگیرشون نکنیم.
🔹اسم این مستند_فیلم جذاب دیوانگی است که با محوریت افکار رتبه دو ریاضی کنکور ۹۷ ساخته شده است. دیدن این فیلم رنگ و هوای تازه ای به ذهن‌های شاید خاموش شده ما میپاشد و وارد می کند . هر چقدر هم سرتون شلوغه این یک ساعت رو به خاطر آرامش خودتون از دست ندید . به قول شاعر:
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینه مات بده
من میدانم سرت شلوغ است ولی
گاهی به خودت وقت ملاقات بده
شاید الان همون زمانیه که همگی باید چند دقیقه ای به خودمون وقت ملاقات بدیم و با دیدن این فیلم ، در جریان سریع و پرتلاطم زندگی توقف کوچکی برای چند دقیقه تامل ایجاد کنیم.
@gashtalt
⚠️سلام رفقا امیدوارم حال دل‌هاتون خوب باشه، در این پست میخواهیم یه محتوای متفاوت از روال همیشگی کانالمون رو با هم بخونیم. این پست از مسیر پست‌های مربوط به زیست دوره ولی چون به شدت محتوای مهمی داره، خوندنش رو اصلا از دست ندید .
🔹چیزی که الان میخوام بگم یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی‌ست که در تمام مراحل زندگیم، هم در مواجهه با افراد مختلف و هم گاها درباره فعالیت‌های مختلف خودم، همیشه برام وجود داشته و اون این بوده که آیا واقعا میدونیم در چه راستا و مسیری در حال حرکتیم؟
🔹بذارید دغدغه‌ام رو با یک داستان کوتاه بهتر توضیح بدم.
میگن پدری اومد به پسرش گفت: پاشو برو درستو بخون و روی کاناپه نشین. و پسره پرسید: که چی بشه؟ پاسخ پدر این بود که دانشگاه قبول شی و پسر باز پرسید: خب که چی بشه؟ و پدر گفت: خب که شغل و خانواده خوب گیرت بیاد....
همین طور پیش رفتند تا جایی که پدر در جواب آخرین باری که پسر پرسید که چی بشه، گفت: خب الان زندگی منو ببین به کجا رسیدم، به مرحله‌ای که آرامش دارم و میتونم استراحت کنم. پسر هم خندید و گفت: خب منم الان دقیقا همین رو دارم تجربه می کنم.
🔹کاری به مغالطه توی داستان ندارم، اما یک محتوای این داستان خیلی معناداره و اون این پرسشه که آیا ما فقط داریم در یک مسیر نامتناهی و از روی عادت هر روز می دویم و می دویم تا برسیم به فرداهایی که باز هم صرفا قراره به این دویدن‌ها ادامه بدهیم یا نه حرکاتمون در راستای رسیدن به یک مقصد واحد و مشخص مثل رسیدن به آرامش و ثبات هست؟(حتی اتم‌ها هم اگر در واکنش‌ها شرکت میکنند در راستای یک هدف معین هست و در نهایت میخوان پایداری و آرامش رو تجربه کنند.)
🔹 اگر واقعا جای هر چیزی در زندگی‌مون مشخصه و میدونیم چه چیزی رو در راستای چه چیزی انجام میدیم، پس چرا در یکی از سال‌های کنکور آماری منتشر شده بود که تعدادی از شرکت‌کنندگان قلمچی حتی قبل از کنکور دادن از شدت فشار روانی آزمون‌ها دست به خودکشی زدند ؟ اگر واقعا به سوالِ ^خب بعدش که چی اون پسر ؟ ^ درست فکر کردیم، پس چرا دائما پر از نگرانی و اضطراب هایی هستیم که مثل یک درد مزمن ما رو همراهی میکنند؟ فکر کنم جای هدف و مسیرمون عوض شده. احتمالا در ذهن هممون حرکت در مسیری بود که تهش یک آرامش نسبی با هر تعریفی که برای خودمون داریم تجربه کنیم اما ما داریم تمام آرامش روح و جسم خودمون رو فدا میکنیم تا فقط حرکت کنیم. اینجاست که باید از خودمون به معنای واقعی بپرسیم خب بعدش چی؟ احیانا تو چرخه‌ای معیوب به سر نمی بریم ؟
🔹 من فیلم های ایرانی و خارجی بسیار زیادی دیدم، اما فیلم مستندی که امشب دیدم یک تفاوت بنیادی با بیش از ۹۰ درصد این فیلم‌ها داشت، اینکه دست رو عمقی ترین سوال هایی گذاشته بود که همه ما چه دانش آموز دهم، یازدهم یا کنکوری، چه کسانی که منتظر اعلام نتایج و انتخاب رشته هستند (مخصوصا این گروه) چه افراد مشغول تحصیل در دانشگاه و حتی مقاطع بالاتر ، همگی تجربه مواجهه درونی با این سوالات را داشتیم، اما شاید به خاطر نداشتن پاسخ مناسب و غرق بودن در جریان زندگی سعی کردیم زیاد خودمون رو درگیرشون نکنیم.
🔹اسم این مستند_فیلم جذاب دیوانگی است که با محوریت افکار رتبه دو ریاضی کنکور ۹۷ ساخته شده است. دیدن این فیلم رنگ و هوای تازه ای به ذهن‌های شاید خاموش شده ما میپاشد و وارد می کند . هر چقدر هم سرتون شلوغه این یک ساعت رو به خاطر آرامش خودتون از دست ندید . به قول شاعر:
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینه مات بده
من میدانم سرت شلوغ است ولی
گاهی به خودت وقت ملاقات بده
شاید الان همون زمانیه که همگی باید چند دقیقه ای به خودمون وقت ملاقات بدیم و با دیدن این فیلم ، در جریان سریع و پرتلاطم زندگی توقف کوچکی برای چند دقیقه تامل ایجاد کنیم.
@gashtalt