بيخيالِ آدمهاى تنهايى شويد كه سالهاست در لاكِ تنهايىِ‌شان فرورفته‌اند و كارى به كارِ كسى ندارند.
باور كنيد اطرافتان پُر است از آدمهايى كه روز به روز يارشان را تعويض می‌كنند.
برويد سراغِ آن جماعت...
خيلى راحت خودتان را
وضعِ مالىِ‌تان را
ماشينِ زيرِ پايتان را
محلِ زندگىِ‌تان را
معرفى می‌كنيد و با يارِ قبلىِ‌شان تعويض می‌شويد.
به همين راحتى.
اما جانِ عزيزتان،
بيخيالِ آدمهايى شويد كه براى تنهايى‌شان حُرمت قائلند.
اصرار نكنيد واردِ حريمشان شويد...
آنها یک بار
يك روز
يك نفر را واردِ تنهايی‌شان كرده‌اند و
از آنجا به بعد ديگر زندگى نكرده‌اند!

-علی قاضی‌نظام