Abduvali Qutbiddin
(shoirning oxiratlari obod bo‘lsin)


Ushmundoq

Osima,
Ne qilay koʻnglim ushmundoq,
Bir cheti osmonu, bir cheti tuproq.
Bir tunda podshoman ikki kishvarga,
Bir kunda zordirman bir qur nazarga.
Lipillab, lipillab boʻzardi ruhim,
Xohla porlatib qoʻy, xohla parchala,
Esiz, har tomonga urdi shukuhim,
Esiz, oʻtolmadim shum darichadan.

Osima,
Roziman, mendan asar yoʻq,
Ista, men haqimda boshqa xabar yoʻq.
Ammo dilim erka dilingni istar,
Mendek xushxabar yoʻq,
Mendek xatar yoʻq.

Osima,
Alarga koʻp ham inonma,
Ular qush koʻmganlar xiyobonlarga.
Qumlari zarlangan
Boʻlsa ham bordir,
Lek harom oʻrmalar tovonlarida…

Osima,
Sen haqsan,
Men tugab botdim,
Bu qissa soʻngida, shudir qasida.
Goʻzal borligʻimni maydalab sotdim,
Yoʻgʻimni qaytardim
Oʻz egasiga…

2004.