دیروز پس از نماز جمعه یک مرد بینوا و مسکین که چهره‌ای بسیار مظلومانه داشت دست دو تا دختر بچه‌اش رو گرفته و آورده بود مسجد هر دو تا ناقص بودند .
مرد گریه می‌کرد و می‌گفت همسرم در این شرایط سخت من رو تنها گذاشته و این بچه‌ها که سالم نیستند و باید براشون مای بی بی ببندم ، لطفاً برید دنبالش برش گردونید من از عهدشون بر نمیام چرا رفته ما رو در این شرایط سخت تنها گذاشته ؟!
فقر از سیمای آن مرد می‌بارید ؛ فقر تا مغز استخوان می‌سوزاند ، شاید آن زن هم به خاطر فقر دیگه تاب نیاورده و رفته .
حقیقتا باید آن زن در آن شرایط سخت ، شوهر و بچه‌های ناقصش رو تنها نمی‌گذاشت .
اگرچه فقر در گذر زمان ، انسان رو از حیث عقلی هم تحت تاثیر قرار می‌دهد .
#يوميات