Forward from: جدال- علی عليزاده
غرب میخواهد محصول کلنگی کردن اقتصاد ایران را درو کند
مصاحبه با روزنامه فرهیختگان. چهارشنبه ۱۳ دیماه
۱-مهم اســـت که مـــا وجـــود نارضایتیهای اقتصـــادی و همینطور وجـــود اعتراض به بیعدالتیهـــای اجتماعی در میان جامعه ایران را به رســـمیت بشناسیم.
۲- با الگویی روبه‌رو هستیم که چه بسا پیشتر در دهه ۸۰ میلادی در اتحاد جماهیر شوروی هم ملاحظه شد. در آنجا هم به‌رغم اینکه شوروی در مذاکرات نظامی تعهد داد که زرادخانه خود را محدود می‌کند و عقب‌نشینی‌هایی کرد تا به شکلی دروازه‌های اقتصادی‌اش باز شود، پس از پایان مذاکرات فشارهای اقتصادی به‌شدت بر آن زیاد شد. فشارهایی که با هدف بالا بردن نارضایتیهای اقتصادی و به‌منظور فلج کردن سیستم اقتصادی آن کشور تدارک دیده شده بود.
۳- در دو سال گذشته ما نزدیک به هزار تجمع و تظاهرات و اعتصاب داشتیم که می‌توانست و باید به صورت مسالمت‌آمیز ادامه یابد.
۴- طبقات فرودست، مستضعفان، کارگران، بیکاران و... در ایران دارای هیچ‌گونه تشکلی که از طریق آن به شکل مدنی و طبیعی مسائل خود را مطرح کنند، نیستند. در ایران یکی از جناح‌های اصلی که اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها هستند بدون هیچ گونه تقیه‌ای، ۲۰ سال است که می‌گویند ما نماینده و بیان‌کننده مطالبات طبقه متوسط هستیم. آن چیزی که در ایران رها شده، بدون سخنگو مانده و بدون کسی مانده که مطالباتش را بیان کند دهک‌های اول تا چهارم کشور هستند و من معتقدم که بعد از آرام شدن شرایط باید از اصولگرایان بپرسیم که چرا به شکل مدون به واسطه ارتباط گرفتن با تشکیلات مدنی گروه‌های کارگری و طبقات محروم و سندیکاها به دنبال نمایندگی این طبقه نرفتند. البته ما در اصولگرایان گرایشی برای بیان مطالبات این بخش به صورت توده‌ای داریم ولی هیچ‌گاه این گرایش به صورت تشکیلاتی نمود نداشته است.
۵- ما نیازمند به صدا و سیمایی هستیم که روسای نهادها، وزارتخانه‌ها و افرادی که مسئولیت دارند از تریبون آنها در حوزه مسئولیت‌شان جواب پس بدهند. به عبارتی ما نیازمند رسانه‌‌هایی به‌عنوان دادگاه افکار عمومی هستیم و این را ما در حال حاضر نه در صدا و سیما که در رسانه‌های دولت و نزدیک به گروه‌های سیاسی هم نمی‌بینیم.
۶- خط قرمز نهایی ما باید همیشه منافع ملی باشد. در حال حاضر من احساس می‌کنم که عده‌ای از دو جناح وضعیت را برای ماهیگیری سیاسی و تایید حرف‌های همیشگی خودشان مناسب دانسته‌اند. اقتصاددان‌های نئولیبرال نزدیک به دولت حرف‌های همیشگی خود را تکرار می‌کنند. بخشی از اصولگرایان به شکل دیگری و اصلاح‌طلبان هم به‌گونه‌ای دیگر. در این لحظه خاص هیچ چیزی بیش از ادامه تجمعات به امکان پاسخ‌دهی به مطالبات مردم ضربه نمی‌زند. بنده اطمینان دارم در ادامه، کمتر از یک یا دو ماه دیگر ما مجموعه‌ای از تحریم‌های جدید علیه ایران را در سنا و کنگره آمریکا خواهیم داشت و این موضوع باعث کورتر شدن گره اقتصاد ایران خواهد شد. لذا شخصا به دوستان هر دو جناح و همینطور هر کسی که دلواپس منافع ملی است توصیه می‌کنم که اولویت خود را آرام شدن شرایط بگذارند و از هرگونه ماهیگیری برای تایید نگاه جناحی و سیاسی خود پرهیز کنند.
لینک به متن کامل: http://newspaper.fdn.ir/newspaper/PagePDF/25201
https://www.instagram.com/p/BdeeKYThw9m/
مصاحبه با روزنامه فرهیختگان. چهارشنبه ۱۳ دیماه
۱-مهم اســـت که مـــا وجـــود نارضایتیهای اقتصـــادی و همینطور وجـــود اعتراض به بیعدالتیهـــای اجتماعی در میان جامعه ایران را به رســـمیت بشناسیم.
۲- با الگویی روبه‌رو هستیم که چه بسا پیشتر در دهه ۸۰ میلادی در اتحاد جماهیر شوروی هم ملاحظه شد. در آنجا هم به‌رغم اینکه شوروی در مذاکرات نظامی تعهد داد که زرادخانه خود را محدود می‌کند و عقب‌نشینی‌هایی کرد تا به شکلی دروازه‌های اقتصادی‌اش باز شود، پس از پایان مذاکرات فشارهای اقتصادی به‌شدت بر آن زیاد شد. فشارهایی که با هدف بالا بردن نارضایتیهای اقتصادی و به‌منظور فلج کردن سیستم اقتصادی آن کشور تدارک دیده شده بود.
۳- در دو سال گذشته ما نزدیک به هزار تجمع و تظاهرات و اعتصاب داشتیم که می‌توانست و باید به صورت مسالمت‌آمیز ادامه یابد.
۴- طبقات فرودست، مستضعفان، کارگران، بیکاران و... در ایران دارای هیچ‌گونه تشکلی که از طریق آن به شکل مدنی و طبیعی مسائل خود را مطرح کنند، نیستند. در ایران یکی از جناح‌های اصلی که اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها هستند بدون هیچ گونه تقیه‌ای، ۲۰ سال است که می‌گویند ما نماینده و بیان‌کننده مطالبات طبقه متوسط هستیم. آن چیزی که در ایران رها شده، بدون سخنگو مانده و بدون کسی مانده که مطالباتش را بیان کند دهک‌های اول تا چهارم کشور هستند و من معتقدم که بعد از آرام شدن شرایط باید از اصولگرایان بپرسیم که چرا به شکل مدون به واسطه ارتباط گرفتن با تشکیلات مدنی گروه‌های کارگری و طبقات محروم و سندیکاها به دنبال نمایندگی این طبقه نرفتند. البته ما در اصولگرایان گرایشی برای بیان مطالبات این بخش به صورت توده‌ای داریم ولی هیچ‌گاه این گرایش به صورت تشکیلاتی نمود نداشته است.
۵- ما نیازمند به صدا و سیمایی هستیم که روسای نهادها، وزارتخانه‌ها و افرادی که مسئولیت دارند از تریبون آنها در حوزه مسئولیت‌شان جواب پس بدهند. به عبارتی ما نیازمند رسانه‌‌هایی به‌عنوان دادگاه افکار عمومی هستیم و این را ما در حال حاضر نه در صدا و سیما که در رسانه‌های دولت و نزدیک به گروه‌های سیاسی هم نمی‌بینیم.
۶- خط قرمز نهایی ما باید همیشه منافع ملی باشد. در حال حاضر من احساس می‌کنم که عده‌ای از دو جناح وضعیت را برای ماهیگیری سیاسی و تایید حرف‌های همیشگی خودشان مناسب دانسته‌اند. اقتصاددان‌های نئولیبرال نزدیک به دولت حرف‌های همیشگی خود را تکرار می‌کنند. بخشی از اصولگرایان به شکل دیگری و اصلاح‌طلبان هم به‌گونه‌ای دیگر. در این لحظه خاص هیچ چیزی بیش از ادامه تجمعات به امکان پاسخ‌دهی به مطالبات مردم ضربه نمی‌زند. بنده اطمینان دارم در ادامه، کمتر از یک یا دو ماه دیگر ما مجموعه‌ای از تحریم‌های جدید علیه ایران را در سنا و کنگره آمریکا خواهیم داشت و این موضوع باعث کورتر شدن گره اقتصاد ایران خواهد شد. لذا شخصا به دوستان هر دو جناح و همینطور هر کسی که دلواپس منافع ملی است توصیه می‌کنم که اولویت خود را آرام شدن شرایط بگذارند و از هرگونه ماهیگیری برای تایید نگاه جناحی و سیاسی خود پرهیز کنند.
لینک به متن کامل: http://newspaper.fdn.ir/newspaper/PagePDF/25201
https://www.instagram.com/p/BdeeKYThw9m/