– Ўшанда жуда чиройли кетдинг... – деди эркак. –
Йигирма йилки кетишингни унутолмайман.
– Раҳмат.  – деди аёл.
– На жанжал, на зуғум, на бир оғир сўз....
Фақат эсимда,
кетаётганингда елканг бетўхтов силкинди...
Йиғлаган эдингми?
– Йиғлаган эдим.
Ёшим тўхтаган йўқ
ҳали ҳануз ҳам...

Сукунат.

Эркак бош эгди.

Қанча уринмасин кўтаролмади бошини.

Елкаси эса,
силкингани-силкинган...

(с)Усмон Азим