استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی انسان برای درمان زخم در مدل آزمایشگاهی مبتلا به دیابت
فیبروبلاست‌‌‌‌ها نقشی کلیدی در بهبود زخم ایفا می‌‌‌‌کنند. همچنین اثرات سلولهای بنیادی مزانشیمی در بهبود زخم پیش از این گزارش شده است. به منظور بررسی اثر محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی در حال کشت در بهبود زخم‌‌‌‌های حیوان مدل آزمایشگاهی مبتلا به دیابت و همچنین چگونگی کارکرد فیبروبلاست‌‌‌‌ها در این شرایط، مونا ساحلی، دکتر عباس پیریایی، دکتر محمد بیات و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، پژوهشگاه رویان و دانشگاه علوم پزشکی اراک، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن محیط کشت یادشده برای درمان زخم‌‌‌‌های حیوان مدل مبتلا به دیابت استفاده شد و اثر آن با روش‌‌‌‌های آزمایشگاهی ارزیابی گردید. سپس با هدف بررسی اثر این محیط کشت بر رفتار فیبروبلاست‌‌‌‌ها، فیبروبلاست‌‌‌‌های پوست انسان در محیط کشتی با گلوکز بالا کشت داده شدند (با هدف ایجاد وضعیت دیابتی در شرایط آزمایشگاهی) و محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی بر آنها اعمال شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌‌‌‌المللی Archives of Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد، روند درمان زخم در حیوانات مدل دیابتی دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی بهبود یافت. همچنین در درصد بالاتری از حیوانات مدل دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی، در مقایسه با گروه کنترل، زخم‌‌‌‌های ایجاد شده به طور کامل بسته شدند. علاوه بر این، در حیوانات مدل دریافت‌کننده این درمان، واکنش‌‌‌‌های التهابی در محل زخم کمتر دیده شد، بازسازی بافت آسیب‌دیده بهتر انجام شد و عروق خونی بیشتری در محل بهبود آسیب مشاهده شد. بررسی بیان ژن نشان داد، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی باعث افزایش بیان فاکتور رشد اپیدرمی و فاکتور رشد فیبروبلاستی در حیوانات مدل می‌‌‌‌شود.
در خصوص فیبروبلاست‌‌‌‌های کشت داده شده در محیط با گلوکز بالا، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی منجر به افزایش معنی دار زنده‌‌‌‌مانی و تقسیم سلول‌‌‌‌ها، میزان مهاجرت آنها و بیان ژن فاکتور رشد فیبربلاستی در آنها شد.
نتایج این پژوهش نشان می‌‌‌‌دهد، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی می‌‌‌‌تواند با بهبود عملکرد فیبروبلاست‌‌‌‌ها در فرد مبتلا به دیابت، باعث درمان سریع‌‌‌‌تر زخم‌‌‌‌ها و بازسازی پوست گردد. از این یافته می‌‌‌‌توان به عنوان رویکردی برای درمان زخم در مبتلایان به دیابت استفاده کرد.
فیبروبلاست‌‌‌‌ها نقشی کلیدی در بهبود زخم ایفا می‌‌‌‌کنند. همچنین اثرات سلولهای بنیادی مزانشیمی در بهبود زخم پیش از این گزارش شده است. به منظور بررسی اثر محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی در حال کشت در بهبود زخم‌‌‌‌های حیوان مدل آزمایشگاهی مبتلا به دیابت و همچنین چگونگی کارکرد فیبروبلاست‌‌‌‌ها در این شرایط، مونا ساحلی، دکتر عباس پیریایی، دکتر محمد بیات و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، پژوهشگاه رویان و دانشگاه علوم پزشکی اراک، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن محیط کشت یادشده برای درمان زخم‌‌‌‌های حیوان مدل مبتلا به دیابت استفاده شد و اثر آن با روش‌‌‌‌های آزمایشگاهی ارزیابی گردید. سپس با هدف بررسی اثر این محیط کشت بر رفتار فیبروبلاست‌‌‌‌ها، فیبروبلاست‌‌‌‌های پوست انسان در محیط کشتی با گلوکز بالا کشت داده شدند (با هدف ایجاد وضعیت دیابتی در شرایط آزمایشگاهی) و محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی بر آنها اعمال شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌‌‌‌المللی Archives of Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد، روند درمان زخم در حیوانات مدل دیابتی دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی بهبود یافت. همچنین در درصد بالاتری از حیوانات مدل دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی، در مقایسه با گروه کنترل، زخم‌‌‌‌های ایجاد شده به طور کامل بسته شدند. علاوه بر این، در حیوانات مدل دریافت‌کننده این درمان، واکنش‌‌‌‌های التهابی در محل زخم کمتر دیده شد، بازسازی بافت آسیب‌دیده بهتر انجام شد و عروق خونی بیشتری در محل بهبود آسیب مشاهده شد. بررسی بیان ژن نشان داد، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی باعث افزایش بیان فاکتور رشد اپیدرمی و فاکتور رشد فیبروبلاستی در حیوانات مدل می‌‌‌‌شود.
در خصوص فیبروبلاست‌‌‌‌های کشت داده شده در محیط با گلوکز بالا، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی منجر به افزایش معنی دار زنده‌‌‌‌مانی و تقسیم سلول‌‌‌‌ها، میزان مهاجرت آنها و بیان ژن فاکتور رشد فیبربلاستی در آنها شد.
نتایج این پژوهش نشان می‌‌‌‌دهد، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلولهای بنیادی مزانشیمی می‌‌‌‌تواند با بهبود عملکرد فیبروبلاست‌‌‌‌ها در فرد مبتلا به دیابت، باعث درمان سریع‌‌‌‌تر زخم‌‌‌‌ها و بازسازی پوست گردد. از این یافته می‌‌‌‌توان به عنوان رویکردی برای درمان زخم در مبتلایان به دیابت استفاده کرد.