«Любіў ён часта хадзіць на гару, што называецца Лысая гара. Нейкія там паперы закапваў, хаваючы іх. Быў тамака вялікі камень, які сяньня ляжыць на сваім мейсцы, толькі надпіс на ім высечаны — у памяць аб ім. Сюды мы часта ходзім успамінаць і паплакаць па ім.
Да самае сьмерці ягонае мы так і ня ведалі, чые гэта вершыкі ён нам усё чытаў. І толькі на пахаронах з надпісаў на стужках пры вянках даведаліся мы, каго хавалі...»
Успаміны суседкі Ф. Багушэвіча

На фота Багушэвіч на Лысай гары. 1898 або 1899 г.