📝 مدارس علوم دینی ؛ سنگرهای تبلیغ علوم دینی


قال الله تعالی: «ادفَع بِالَّتِی هِیَ اَحسنُ السَّیِّئَةَ» ترجمه: بدی را به آن‌چه که نیکوتر است، دفع کن.


مدارس علوم دینی منبع تبلیغ علوم نبوی و دژهای محکم اسلام هستند که با حمایت بی دریغ و مخلصانه مردم فعالیت میکنند و سالانه دهها حافظ قرآن و عالم دین را تحویل جامعه اسلامی میدهند و مدیران و مدرسین این مدارس با حداقل امکانات و حقوق اندک مشغول فعالیت دینی و خدمت هستند و این گرایش مذهبی مردم نتیجه تلاش علمای ربانی می باشد.
مدرسه دارالقرآن سراوان نیز یکی از این مدارس می باشد. این مدرسه که عضو شورای هماهنگی مدارس علوم دینی اهلسنت است، فعالیت خود را از دو دهه قبل با هدف ترویج معارف دینی و پیشبرد اهداف عالیه قرآن و سنت آغاز کرد و ثمره این تلاش دانش آموختگی بیش از 150 نفر طلبه خواهر و بیش از 100 نفر حافظ پسر می باشد. این حوزه در سال تحصیلی جاری با 170 نفر طلبه شبانه روزی در شعبه برادران و 150 نفر طلبه در شعبه خواهران و 30 نفر پرسنل و کارکن مشغول فعالیت است.

اخیراً شاهد بیانیه ای با محتوای دروغ و سراسر افتراء و تهمت های بی اساس در فضای مجازی بودیم که لازم است جهت شفاف سازی و تنویر افکار عمومی در اینباره نکاتی بیان شود.

❇ نکته اول: این مدرسه و دیگر مدارس منطقه با همفکری و مشوره مدیر و مدرسین حوزه در تمام موارد اعم از آموزشی ، تربیتی و ... و نیز با مشوره علمای بزرگ منطقه در موارد خاص مشغول خدمت هستند. بنابراین نسبت دادن دیکتاتوری ، قدرت طلبی و ثروت اندوزی به مدیران مدارس کمال بی انصافی است؛ چراکه مدیران همواره سنگ زیرین آسیاب بوده و شبانه روز خود را وقف مدرسه نموده اند و برای تامین تمامی مخارج طلاب شبانه روزی و نیازهای مادی مدرسه اعم از حقوق ناچیز اساتید، هزینه های ساختمانی و ... آبروی خود را کف دست گرفته و تمام ناملایمات و سختی ها را به جان می خرند. این دنیا دارالاسباب است و قطعا اگر جهد و تلاش شبانه روزی این خادمان دین نبود نامی از مدرسه دینی نمی بود.

❇ نکته دوم: مدیران مدارس دینی با تمام سختی هایی که برای تامین نیازهای مادی مدارس به جان می خرند هرگز برای خود مال اندوزی نکرده اند ؛ آیا به غیر خانه ای ساده ، برای خود آپارتمان ها ، مغازه ها و مبالغ کلان در بانکها جمع نموده اند و به نام آنها ثبت است؟

❇ نکته سوم: اگر مدیران برای خود مال اندوزی نکرده اند ، پس بدون عاقبت اندیشی و تحقیق ، مدیران و علمای مخلص را چنین در فضای مجازی ، عمداً یا سهواً و یا با تحریک معاندین این چنین مورد هجمه تهمتهای ناروا قرار دادن جایز است؟ آیا این عمل انتقاد سازنده و مفید است؟ آیا این تخریب شخصیت ، که شرعاً و قانوناً حرام است، به حساب نمی آید؟ آیا این عیبجویی و بدنام نمودن علماء باعث تضعیف مدارس و آب به آسیاب دشمن ریختن نیست؟ و آیا این مصداق نشر اکاذیب به شمار نمی آید؟

❇ نکته چهارم: علماء و مدیران مدارس معصوم و بی عیب نیستند ، اما دوستدار واقعی آنست که عیب آدمی را رو به رو بگوید و انتقاد باید سازنده و به قصد اصلاح باشد نه تخریب و بدگویی شخص ؛ شخص منتقد میتواند مستقیما به دفتر مدیر مراجعه کند یا از طریق پیامک به صورت خصوصی انتقاد سازنده خود را به مدیر برساند نه اینکه در گروه های واتساپی و کانالهای تلگرامی سخن خود را به تندی و به قصد بدگمان کردن دیگران بیان کند؛ و البته مدیران نیز باید انتقاد پذیر و انعطاف پذیر باشند تا عیب ها را دریابند و آنها را برطرف کنند.

❇ نکته پنجم: نگارنده بیانیه مذکور در نوشته خود سخن از موروثی کردن مدارس کرده است؛ در اینباره باید عرض شود بنابر قول مولانا اشرفعلی تهانوی (رح) در ترجمه فارسی کتاب تحفة العلماء (صفحه 106) که میفرماید: اگر وابستگان مدیر شایستگی داشته باشند برای جانشینی حقدار تر هستند. چنانچه مشاهده میکنیم که در تمامی مدارس بزرگ و فعال همچون دارالعلوم کراچی و دارالعلوم زاهدان و دیگر مدارس کوچک وابستگان مدیران قبلی، جانشینان شایسته آنها بوده اند و این جانشینی براساس شایسته سالاری بوده است و اگر نزدیکان مدیر شایستگی و اهلیت نداشته باشند و صرفا بخاطر ارتباط نسبی یا سببی که با مدیر دارند ، حق دار جانشینی نیستند.