درسهای عقیده 📚
2_الوهیت
دراین آیه که قبلاذکرشدابتداکفربه طاغوت _هرچه غیرازالله که راضی باشداورابپرستند_مطرح شده است وسپس به اثبات ایمان به الله وپرستش اوپرداخته است.
الله میفرماید:
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ
پس بدان كه قطعاًمعبود [راستينى ] جز الله نيست و براى گناهانت آمرزش بخواه(محمد19)
این آیه الوهیت واستحاق بندگی برای غیرالله رانفی می کندوسپس بندگی راتنهابرای الله اثبات میکندواین دوامر( نفی عبودیت ازغیرالله وتنهاالله راپرستش کردن)وجه مشترک دعوت تمامی پیامبران استوهمگی آنان مخاطبانشان رابه این دوامردعوت کردند، چنان که الله میفرماید:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ
و به يقين در [ميان ] هر امتى رسولى را بر انگيختيم، [با اين دعوت ] كه: الله را بندگى كنيد و از طاغوت بپرهيزيد.(نحل/36)
واین معنی حقیقی گواهی دادن به وحدانیت الله وکلمه ی توحید
اخلاص یعنی (لااله الاالله)است، ومعنی کلمه آن است که جزالله تعالی کسی وچیزی سزاوارپرستش نیست. و(لااله) به نفی بندگی غیرالله می پردازدو (إلاَّ الله)عبادت راتنهابرای الله اثبات میکند. وهرآن چه غیرازالله پرستش شودازجمله پیامبر، وغیرالله هرگزسزاوار بندگی وعبادت نیست؛ زیراغیرالله توانایی آفرینش، روزی رسانی مالکیت وتدبیرامورجهان رانداردوتمامی این امورفقط مخصوص الله هستندوبس وبنابراین تنها الله معبودحق وراستین است وهرچه جزاو پرستش شودمعبودباطل است، چنان که الله میفرماید:
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ62
بدین منوال الله حقّ است. و آنچه را به جاى او به فریادمی خوانندوپرستش می نمایندباطل است الله والامقام وبزرگواراست.(الحج/26)
وقتی به یگانگی الله درربوبیت، باورواقرارنمود، درنتیجه بایدهمان الله راتنهاسزاواربندگی وپرستش دانست ودرالوهیت نیزتنهایک معبودرا داشت که همان رب یگانه است؛ چون سزاوارنیست که الله، آفریننده، مالک، روزی دهنده، وتدبیرکننده ی امور هستی باشد، ولی بعدغیراو پرستش شودواز غیراو سپاسگزاری گردد. الله خودبه این مطلب اشاره کرده می فرماید:
تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا ۚ إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ ۖ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
کسانی راکه به جزالله می پرستیدتوانایی روزی رساندن به شماراندارندوروزی راازپیشگاه الله بخواهیدواو رابندگی وسپاسگزاری کنید.(عنکبوت/17)
واین چنین توحیدالوهیت ویگانه دانستن معبود،نتیجه ی اقراربه یگانگی الله درربوبیتش است،زیرا انجام عبادت برای کسی غیرلایق نیست وتنهاکسی لایق پرستش است که رب حقیقی باشد،یعنی ربوبیت شرط الوهیت است وتاذاتی رب نباشدنمی تواند اله ومعبودحق باشد.
هرکس چیزی ازعبادت رابرای غیرالله انجام دهد،یاغیرالله رادرعبادت شریک اوگرداند،اگرچه به اندازه ی ذره ای نیزباشد این عملش باطل کننده ی تمامی عباداتش است؛ زیراشرک درعبادت باعث تباهی وحبط ونابودی اعمال آدمی است وصاحب آن سزاوارسخت ترین عذابهاولایق جاودانه ماندن درآتش است،چنانکه الله میفرماید:
وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
و [اى پيامبر] به راستى كه به تو و به یکایک پیامبرانی که پيش از تو بودند، وحى كرده شد: اگر شرك آورى، بى گمان عملكردت نابود شود. و به يقين از زيانكاران خواهی بود(الزمر65)
الله میفرماید:
وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
وهرکس ازشماازآیین خودبرگرددودرحال کفربمیرد،چنین کسانی اعمالشان دردنیاوآخرت بربادمی رودوایشان یاران آتش دوزخ می باشندودرآن جاودان می مانند.(217/بقره)
الله میفرماید:
إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
بیگمان هرکس شریکی برای الله قراردهد، قطعا الله بهشت رابراوحرام کرده است وجایگاه اوآتش دوزخ است وستمکاران یاورانی ندارند.
ادامه داردان شاءالله....
@seyedyaqob
