بدبختانه ما انسانیم یعنی پرده ای بین طبیعت خاص ما و اشیا کشیده شده است و نمی‌خواهیم به دلخواه خودمان عادلانه پرواز کنیم. من می‌خواهم پرواز کنم. نمی‌خواهم انسان باشم.چقدر خوب و دلکش است این هوای صاف و آزاد، این ا‌راضی وسیع وقتی که یک پرنده از بالای آن می گذرد
من از راه های دور می رسم. در این دیار نابلد هستم. در کدام یک از این نقاط آشیانه ام را قرار بدهم؟


_بخشی از نامه عاشقانه نیما یوشیج به عالیه جهانگیر