عارف اون روز توی دیلیش نوشته بود تو چجور دوستی هستی؟ و مدلِ رفاقت و دوستی خودش رو توصیف کرده بود
داشتم فکر میکردم من مدل دوستیم اینه که اونقدری با طرف مقابلم پیوند میخورم، که حتی یادم میره شاید یه روز ممکن باشه دیگه وجود نداشته باشن یا پیشم نباشن..
حتی شاید به رو نیارم، حتی شاید درست حسابی تایم نتونم بذارم و باهاشون وقت بذارم، ولی جدا توی یه گوشه از قلبم خیلی محکم میشینن و این شکلیه که وقتی یادشون میفتم، نفس راحت میکشم چون میدونم که بهرحال اونجان..
توی ذهنم.. توی قلبم..