کتابخانه دکتر کورش صفوی

صبور و ساکت و خسته است و چشم بر راه است
زنی که قصۂ دردش چقدر جانکاه است

زنی که مویِ بلندش شبی است طولانی
زنی که مثلِ ستاره است و صورتش ماه است

زنی که با خودش از روزگار می گوید
زنی که هر چه بپرسی جوابِ او آه است

زنی که غُصۂ او را کسی نمی داند
زنی که سنگِ صبوری ز درد آگاه است

زنی اسیرِ چگونه؟ چرا؟ کجا بودی؟
زنی که پَر زدنش در قفس چه کوتاه است

زنی که مادر و خواهر و یا که دختر ماست
زنی که همسر و همراز و صاحبِ جاه است

زنی که با من و تو همچو سایه می آید
زنی که با من و تو تا که هست، همراه است


#شهریار_طاووسی_همراز
#همراز

شعری از صادق عصیان
شاعر افغانستانی
*
اتفاق تازه بسیار است اما نیستی
لحظه ها از سوژه سرشار است اما نیستی
طرح ها،تصویرها،شعر و پیام بی شمار
خانه اندر خانه انبار است اما نیستی
بی قراری های دل از نیمه های شب گذشت
پشت خط دیوانه بیدار است اما نیستی
میگشاید صفحه ی خود را تماشا میکند
عاشقت مشتاق دیدار است اما نیستی
عکس و مطلب های پی هم میگذارد،نازنین
یک پسند ساده ات کار است اما نیستی
گاه گاهی در حوالی و حریم دیگران
جای پاهایت پدیدار است اما نیستی
بی حضور روشنت ای ماه کامل حال من
مثل احوال جهان تار است اما نیستی
یک نفس حتی تحمل کردن دوری تو
خوب میدانی که دشوار است اما نیستی

شعری از صادق عصیان
شاعر افغانستانی
*
در تلاش افتاده تنهایی که تسخیرت کند
با جهان پرجدال تازه درگیرت کند
ازخیال و خاطرات سالهای سبز عشق
خلوتی سازی که در آن زندگی پیرت کند
بغض میخواهد فروبندد ره فریاد را
اشک میکوشد فروریزد که تکثیرت کند
یک طرف پوچی ، دهان واکرده در بلعیدنت
یک طرف بیهوده گی خواهد که تحقیرت کند
می گریزی انزوا در انزوا گم میشوی
سایه پشت سایه می آید که تکفیرت کند
ناگزیری آرزوها را به آتش میکشد
ناامیدی می رسد تا از جهان سیرت کند

شعری از صادق عصیان
شاعر افغانستانی
*
کاش می‌بودی بهار امسال هم جان می‌گرفت
زندگی را بوی عطر خاک و باران می‌گرفت
کاش می‌بودی کنارم ای سپیدار بلند
بازوان سبز ما را عشق پیچان می‌گرفت
کاش می‌بودی به دستور لبت گل می‌شگُفت
از نفس‌هایت نسیم صبح فرمان می‌گرفت
باز هم جفتی پرستوهای عاشق، لانه ای
زیر سقف عشق ما ای نوبهاران می‌گرفت
کاش می‌بودی که با هم لاله‌های دشت را
دسته می‌کردیم و از ما دست طوفان می‌گرفت
کاش می‌بودی لب دریای آمو، روی ریگ
آفتاب از حس ما یک عکس سوزان می‌گرفت

اشعار صادق عصیان

شعر نخست :
 
کاش می‌بودی بهار امسال هم جان می‌گرفت
زندگی را بوی عطر خاک و باران می‌گرفت
کاش می‌بودی کنارم ای سپیدار بلند
بازوان سبز ما را عشق پیچان می‌گرفت
کاش می‌بودی به دستور لبت گل می‌شگُفت
از نفس‌هایت نسیم صبح فرمان می‌گرفت
باز هم جفتی پرستوهای عاشق، لانه ای
زیر سقف عشق ما ای نوبهاران می‌گرفت
کاش می‌بودی که با هم لاله‌های دشت را
دسته می‌کردیم و از ما دست طوفان می‌گرفت
کاش می‌بودی لب دریای آمو، روی ریگ
آفتاب از حس ما یک عکس سوزان می‌گرفت
 
شعر دوم :
 
در تلاش افتاده تنهایی که تسخیرت کند
با جهان پرجدال تازه درگیرت کند
ازخیال و خاطرات سالهای سبز عشق
خلوتی سازی که در آن زندگی پیرت کند
بغض میخواهد فروبندد ره فریاد را
اشک میکوشد فروریزد که تکثیرت کند
یک طرف پوچی ، دهان واکرده در بلعیدنت
یک طرف بیهوده گی خواهد که تحقیرت کند
می گریزی انزوا در انزوا گم میشوی
سایه پشت سایه می آید که تکفیرت کند
ناگزیری آرزوها را به آتش میکشد
ناامیدی می رسد تا از جهان سیرت کند
 
شعر سوم :
 
اتفاق تازه بسیار است اما نیستی
لحظه ها از سوژه سرشار است اما نیستی
طرح ها،تصویرها،شعر و پیام بی شمار
خانه اندر خانه انبار است اما نیستی
بی قراری های دل از نیمه های شب گذشت
پشت خط دیوانه بیدار است اما نیستی
میگشاید صفحه ی خود را تماشا میکند
عاشقت مشتاق دیدار است اما نیستی
عکس و مطلب های پی هم میگذارد،نازنین
یک پسند ساده ات کار است اما نیستی
گاه گاهی در حوالی و حریم دیگران
جای پاهایت پدیدار است اما نیستی
بی حضور روشنت ای ماه کامل حال من
مثل احوال جهان تار است اما نیستی
یک نفس حتی تحمل کردن دوری تو
خوب میدانی که دشوار است اما نیستی

This African writing system existed at about 3024 BCE. But "how did Africans who were among the first to invent writing lost this Art, almost completely?" -Chancellor Williams (The Destruction of Black Civilization).
#african #africa