شب‌ها بیشتر فکر می‌کنم؛
به این‌که پروانه‌ها کجا پناه می‌گیرند؟
درخت‌ها را که بریدند، سنجاب‌ها چه‌کار می‌کنند؟
کرم ابریشم، نفس کم نمی‌آورد در پیله؟
شب‌ که می‌شود، بیشتر فکر می‌کنم؛
به این‌که آدمی، چرا باید آدمی دیگر را شکنجه کند؟
به این‌که چرا دست بر نمی‌داریم؟
حتی وقتی که مرگ تا یک قدمیِ خانه‌هامان رسیده؟!
شب‌ که می‌شود بیشتر فکر می‌کنم؛
به این‌که چرا دوستت دارم‌ها را نمی‌گوییم و خوشبختی را به تعویق می‌اندازیم؟
به این‌که وقتی همه این‌قدر غمگینیم؛
چطور دلمان می‌آید برنجانیم و با هم بد باشیم؟!
- نرگس صرافیان‌طوفان 🌱