فکر کن؛
همیشه از آدما فرار کردی ب یه نفر پناه بردی ،با خودت گفتی اگه همه عوضی ان و رو مخ ،اگه همه اذیتم میکنن ،اگه هیچکس بهم حسِ خوب نمیده ،حداقلش این یه نفر برای منه.این یه نفر وقتی پیشش میشینم آرامشِ کل دنیا میاد تو کل بدنم.این یه نفر و کسی نمیتونه بگیره از من..این یه نفر پناهمه.
بعد از یه جایی به بعد چیزایی پیش بیاد و اتفاق هایی بیوفته و چیزایی ببینی ،که دیگه ارامشتو پیش اونم پیدا نکنی حتی ،و فکر فرار باشی
از همه آدما و دنیا...