Nosirjon JO‘RAYEV | ijodiy kanal

Гулин тўкиб бўлган настарин ёки
Оҳорин йўқотган баҳор сингари
Муҳаббатнинг ранги ўчди, ҳаттоки
Ўтди ҳайратларга муносиблари!

Оҳанглар пасайди, аланга сўнди,
Ўйга толган бошим ойдек оғирдир.
Юрагим ҳасратдан санчиса энди,
Илгари фақат ишқ сабаб оғрирди!

Бир калима каби ёд эди исминг,
Шу калом боиси мулло бўлгандим.
Ўзга бир ўчоққа отдингу жисминг,
Сен олов ичраю, мен ёмон ёндим.

Гарчи кўзларингда муҳташам ҳаёт,
Оҳори тўкилган баҳор сингари
Ишқсиз ва ўзингни қилиб эҳтиёт
Яшаб бораяпсан ёлғизлик сари.

Мен эса калима қайтариб ўтдим…

ҲАЙИТ

Бу кун ҳар мўминга зарраи эъзоз,
Бу кун қадр топди курраи замин.
Кўнгилда айланар сураи ихлос,
Илоҳо омин, илоҳо омин.

Ҳар битта хонақо, ҳар битта ҳужра...
Ниятлар жам бўлди жойнамоз узра.
Бугун йиғлаш мумкин хаёлни бузмай,
Илоҳо омин, илоҳо омин.

Ўйинқароқ, яланг-юпун болалар,
Юзида гарди йўқ дуркун болалар,
Асли сиз ҳаммадан мўмин, болалар,
Илоҳо омин, илоҳо омин.

Иймон танламайди гадо деб, шоҳ деб —
Гина сақламанг, дўст, эски бир доғ деб.
Қўлимни узатдим раҳматуллоҳ деб,
Илоҳо омин, илоҳо омин.

Навбат менга етди!
Мен шеър ўқийман!
Урушни, қирғинни сураман четга!
Қалбга сиёсатмас, соламан иймон,
Қўлимни ғажитиб қўймайман итга!
Дунёга шеър бўлиб боқаман тикка,
Аяб ўтирмайман силлиқ бошларни!
Ахир қўштирноқлар ичра жимликка
Менинг юрагимда исён бошланди!
Дарвоқе, Ҳаллож йўқ!
Машраб, Чўлпон йўқ!
Навбат менга етди – мен шеър ўқийман!

* * *
Гулу хасниям ўз эрки бор, жаноб,
Тангрининг ҳукмида – неки бор, жаноб,
Эй лўттивоз жаноб, эй кибор жаноб,
Ахир сиздан сўраб келмайди баҳор!

Умримиз зах эди қор ва кўз ёшдан,
Не-не қаҳратонлар кечмади бошдан,
Кўзингиз қамашиб кетсин қуёшдан,
Ниҳоят толедек жилмайди баҳор!

Биллур кўзойнакни артиб, бир боқинг,
Ҳужжатларга сиғмас тартиб, бир боқинг –
Ўйлайсиз имзомга зор деб, бир боқинг,
Ҳатто бор-йўғингиз билмайди баҳор.

Гарчи бўғзим узра бўйинбоғ таранг,
Аммо моғор босган ҳисга боғламанг,
Сиз қанча уринманг, қанча хоҳламанг,
Менинг юрагимда ўлмайди баҳор!

Қуёшни айланиб йил ўтказдик биз,
Ерни айлантириб ўтказдик кунни.
Қандай хушхабар бор бизларга, Наврўз,
Бобомни жаннатда кўрганинг чинми?!

Оппоқ ҳовур пуркаб келди бир тулпор,
Келди-ю депсиниб ерни уйғотди.
Сенинг юрагингда нима гап, баҳор,
Сенга етолмасдан яна ким ўтди?!

Қаҳратон қадами шунчалар майда,
Йиқилган кўп бўлди, толган кўп бўлди.
Менга дардингни ёр, титраган майса,
Қайси бир мозорга борган кўп бўлди?

Барин била туриб сўраш телбалик,
Бўлак ниманиям айтайин, кўклам.
Аслида, кўнглимда бошқа бир ҳадик —
Ҳали хушхабарлар бормикан кўкдан?

* * *
Ерга бодом гулларию, кўкка юлдузлар сочдинг,
Бошимга нур тегсин дебми камалак эшик очдинг,
Оҳи етсин дедингми ё Унга мендек муҳтожнинг,
Наҳот Ҳақнинг ҳузурида ҳолимнинг ранги, баҳор!

Қанча қийин – қаро сўзни дуоларга дўндирдим,
Яъни, Худо урган дилда бойчечаклар ундирдим,
Бойчечаклар ундирдиму, ўз дилимни синдирдим,
Бағримдаги дардларимдан бошқаси янги, баҳор.

Қалбим ичра ҳасратларга яқин келиб турибсан,
Тушунасан, тушунгандан ёшга тўлиб турибсан –
Ахир сен ҳам ҳозирчалик баҳор бўлиб турибсан,
Чунки сени унутмаган ҳолда борманки, баҳор!

* * *
Бунча маҳзун кириб келмоқда баҳор,
Ё менинг кўзимда хомуш ғуборми...
Мен кузлар қўйнидан чиққанимда хор,
Ҳолимга бир зеҳн солганлар борми?

Руҳни янгиламоқ кўклам удуми,
Дилда қолган-қутган хазон ҳидини
Шамоллар учирса бўлди эдими,
Ё яна бахтимни олганлар борми?

Воз кечдим кўнглимни ўйин қилди ким,
(Ахир арзон эмас юрагим — мулким)
Йиғлаб қолганлар кўп бўлиши мумкин,
Аммо жим ўйланиб қолганлар борми?

* * *
Қай бир юлдузни кўзлаб
мунча кўп ёнди кўнглим,
Ҳар куз – хазон, ҳар баҳор
қайта уйғонди кўнглим,
Менинг афанди кўнглим,
менинг афанди кўнглим,
Бундай эшшаклар билан
Ғиротга етиб бўлмас!

Алпомишга ғул солган
юрт – Чамбилдан келдингми,
Кўклардан тушдингми, ё
Сусамбилдан келдингми,
Наҳот осмондан чалпак
кутган элдан келдингми,
Бундай эртаклар билан
муродга етиб бўлмас!

Сен кўк майсалар узра
ибодат қилдинг холос,
Сен ўзингни ёлғондан
иборат қилдинг холос –
Гарчи шоирсан, сўзни
тижорат қилдинг холос!
Бундай эрмаклар билан
бир Зотга етиб бўлмас!