‍ در ۲۵ اسفند ۱۳۵۴، طی جلسه ای مشترک میان مجلس شورای ملی و مجلس سنا، جایگزینی تقویم شاهنشاهی با تقویم شمسی به‌عنوان تقویم رسمی کشور تصویب شد. در این تقویم مبدأ از هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه به روز فرضی و تقریبی تاج‌گذاری کورش در سال ۵۵۹ پیش از میلاد مسیح تغییر کرد. بقیه‌ی ارکان این گاه‌شماری با گاه‌شماری شمسی برابر است اسدالله علم در یادداشت‌های خود به تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۵۴/ ۲۹ فوریه‌ی ۱۹۷۶ درباره‌ی تغییر تقویم می‌نویسد:

شاهنشاه به این کار علاقه دارد، زیرا که خود مرد تاریخ خود تاریخ و محور تاریخ است و میخ‌واهد که مبدأ تاریخ هم بشود و حق هم با او است. تکیه‌ها باید بر تاریخ هجری باشد که از لحاظ مذهبی مورد قبول است ولی از لحاظ ملی، تاریخ شمسی اختراع یکی از خلفای اموی است ... ولی چون در زمان شاهنشاهی فقید قانونی شده باید حال در مجلس قانونی را بگذرانند و تاریخ شاهنشاهی را جایگزین کنند ... (به نقل از: عالیخانی، ۴۷۸ :۱۳۸۲).

در دوران معاصر، تقویم شاهنشاهی چندان هم بی‌سابقه نبوده است. سیدجلال‌الدین تهرانی، در سال ۱۳۰۱ هجری شمسی و در زمان احمدشاه قاجار، نوعی گاه‌شماری به نام تاریخ «تاریخ احمدی» ابداع کرد. مبدأ این گاه‌شماری اول حمل ۱۲۸۵ هجری شمسی (اول بهار سال شمسی که فرمان مشروطیت در آن سال صادر شده است) بود. تاریخ احمدی تا سال ۱۳۰۴ هجری شمسی (۲۰ احمدی) به‌طور غیررسمی و تنها در تقویم‌هایی که خود تهرانی استخراج می‌کرد، درج شده است.

سرگذشت اجتماعی تقویم در ایران | زهره سروش‌فر | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۳۹ صفحه، ۱۵۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub