#اولین_نشست_حضوری_دورنما
#چکیدۀ_گفتار_نشست
▪️الاهیات داستانی قرآن
✍️ #امیر_مازیار
🔹معمولاً گمان میرود «الاهیات قرآن» ـ یعنی توصیفهای قرآن دربارۀ خدا، جهان و انسان ـ از سنخ گزارههای علمی و فلسفی و دارای همان نوع «واقعنمایی» است و تفاوت اصلی آن با علم و فلسفه در این است که آیات قرآن حاصل وحیاند و علم و فلسفه حاصل تعقل آدمی. این تلقی مسائل بسیاری را، بهویژه در دوران جدید، دربارۀ تطابق الاهیات قرآنی با یافتههای عقلانی ایجاد کرده است. برخی برای حل این تعارضها به نظریههایی در فلسفۀ دین و الاهیات معاصر توجه کردهاند که زبان دین را زبانی متفاوت با زبان علم و فلسفه معرفی میکنند و از این جهت مسئلۀ تعارض را از میان بر میدارند. اما این نظر معمولاً با این ایراد روبهروست که معتقدان به قرآن در طول تاریخ برای الاهیات قرآن واقعنمایی علمی و فلسفی قائل بودهاند و چنین نظری خلاف تاریخ و خلاف شواهدِ برآمده از نص است که قرآن را مطابق تعقل و محتوای آن را حق یعنی منطبق با واقع میدانند.
🔹در این گفتار تأکید میشود که انتساب واقعنماییِ علمی و فلسفی به قرآن خطایی زمانپریشانه و بیتوجه به بافت معرفتی متن در زمان شکلگیری آن است، چنانکه متن را در سیاق فکریِ پسافلسفی قرار میدهد که بسی متأخر و متفاوت با عصر تدوین قرآن است. الاهیات قرآن واقعنماست اما واقعنمایی آن، مطابق الگوی معرفت زمانه، از سنخ «واقعنمایی داستانی/محاکاتی» است. این تلقی از الاهیات قرآن البته جدید نیست و در تاریخ اندیشۀ اسلامی سابقه داشته است، چنانکه فیلسوفان مسلمان در نخستین قرون اسلامی و در مواجهه با مسئلۀ تعارض الاهیات قرآنی با الاهیات فلسفی آن را صورتبندی کرده بودند.
#الاهیات_داستانی_قرآن #داستانهای_قرآن
#الاهیات_و_قرآن #فلسفه_و_قرآن
#رویکرد_فلسفی_به_قرآن #مدرسانۀ_دورنما
#دورنما_بشنویم #دورنما_ببینیم
@doornamaa
#چکیدۀ_گفتار_نشست
▪️الاهیات داستانی قرآن
✍️ #امیر_مازیار
🔹معمولاً گمان میرود «الاهیات قرآن» ـ یعنی توصیفهای قرآن دربارۀ خدا، جهان و انسان ـ از سنخ گزارههای علمی و فلسفی و دارای همان نوع «واقعنمایی» است و تفاوت اصلی آن با علم و فلسفه در این است که آیات قرآن حاصل وحیاند و علم و فلسفه حاصل تعقل آدمی. این تلقی مسائل بسیاری را، بهویژه در دوران جدید، دربارۀ تطابق الاهیات قرآنی با یافتههای عقلانی ایجاد کرده است. برخی برای حل این تعارضها به نظریههایی در فلسفۀ دین و الاهیات معاصر توجه کردهاند که زبان دین را زبانی متفاوت با زبان علم و فلسفه معرفی میکنند و از این جهت مسئلۀ تعارض را از میان بر میدارند. اما این نظر معمولاً با این ایراد روبهروست که معتقدان به قرآن در طول تاریخ برای الاهیات قرآن واقعنمایی علمی و فلسفی قائل بودهاند و چنین نظری خلاف تاریخ و خلاف شواهدِ برآمده از نص است که قرآن را مطابق تعقل و محتوای آن را حق یعنی منطبق با واقع میدانند.
🔹در این گفتار تأکید میشود که انتساب واقعنماییِ علمی و فلسفی به قرآن خطایی زمانپریشانه و بیتوجه به بافت معرفتی متن در زمان شکلگیری آن است، چنانکه متن را در سیاق فکریِ پسافلسفی قرار میدهد که بسی متأخر و متفاوت با عصر تدوین قرآن است. الاهیات قرآن واقعنماست اما واقعنمایی آن، مطابق الگوی معرفت زمانه، از سنخ «واقعنمایی داستانی/محاکاتی» است. این تلقی از الاهیات قرآن البته جدید نیست و در تاریخ اندیشۀ اسلامی سابقه داشته است، چنانکه فیلسوفان مسلمان در نخستین قرون اسلامی و در مواجهه با مسئلۀ تعارض الاهیات قرآنی با الاهیات فلسفی آن را صورتبندی کرده بودند.
#الاهیات_داستانی_قرآن #داستانهای_قرآن
#الاهیات_و_قرآن #فلسفه_و_قرآن
#رویکرد_فلسفی_به_قرآن #مدرسانۀ_دورنما
#دورنما_بشنویم #دورنما_ببینیم
@doornamaa