⭐️🌞 زمین تخت فارسی 🌞⭐️

متن 2
و چیزی که این را بدتر میکند، تجربی و غیر مستقیم بودن مشاهدات از جهان است. تلسکوپ های فضایی امروزه هیچ دید مستقیمی به ما ارائه نمیدهند. آنها اندازه گیری را از طریق تعامل پیش بینی های نظری و پارامترهای قابل انعطاف تولید می کنند که در هر مرحله از آن ، این مدل درگیر است. این چارچوب به معنای واقعی کلمه مشکل را بیان می کند؛ چرا که تعیین می کند کجا و چگونه به مشاهد بپردازیم.. بنابراین، علیرغم تکنولوژی های پیشرفته و روش های درگیر، محدودیت های عمیق این تلاش، باعث افزایش ریسک گمراه شدن توسط پیش فرض هایی که نمی توان محاسبه شان کرد، میشود.

پس از گذراندن سالها تحقیق در زمینه فیزیک کیهان شناسی از دیدگاه فلسفه علم، تعجبی نمیکنم که برخی از دانشمندان آشکارا درباره بحران کیهان شناسی صحبت کنند. در مناظره ای درباره "تورم کیهانی" چند سال پیش در Scientific American ، بخش کلیدی ای از پارادایم انفجار بزرگ توسط یکی از طرفداران اصلی این نظریه، برای عدم پذیرش به عنوان یک نظریه علمی به چالش و باد انتقاد کشیده شد.
چرا؟ چون تئوری تورم کیهانی با تکیه بر تدابیر موقتی و موردی سعی در تطبیق آن با هر نوع از داده هارا دارد و زمینه فیزیکی پیشنهادی آن بر اساس توجیه تجربی نیست. این احتمالا به این دلیل است که یکی از کارکرد های اصلی تئوری تورم این است که تغییرات را از یک انفجار بزرگ ناشناخته به فیزیکی که امروز می توانیم تشخیص دهیم، متصل میکند. بنابراین آیا میشود این را علم نامید یا اینکه یک دست ساخته بیهوده است؟
چند اخترفیزیک دان، مانند Michael J. Disney ، از پارادایم انفجار بزرگ برای ناتوانی در نشان دادن و اثبات بدیهیات و امور مسلم تئوری، انتقاد کرده اند. چارچوب نظری در انالیز های دیزنی دارای مشاهدات خاصی نسبت به پارامترهای آزاد است. به اصطلاح "اهمیت منفی" که نماد هشدار دهنده ای برای علم خواهد بود.
همانطور که در کتاب جدید خود «Experiments Metaphysical Experiments» توضیح داده ام، تاریخی عمیق تر در پشت مشکلات موجود، وجود دارد. خود فرضیه انفجار بزرگ در ابتدا به عنوان یک نتیجه غیرمستقیم نسبیت عام، مورد بازسازی قرار گرفت. اینشتین یک فرض اساسی در مورد جهان به وجود آورد، که هم فضا و هم زمان ایستا بود و برای ایجاد معادلاتش، یک ثابت "کیهانی" اضافه کرد و آزادانه پذیرفت که توجیه فیزیکی ای وجود ندارد.
اما زمانی که هابل مشاهده کرد که جهان در حال گسترش است و راه حل اینشتین دیگر منطقی به نظر نمیرسد، برخی از فیزیکدانان ریاضی محور تلاش کردند تا فرض اساسی مدل را عوض کنند که جهان در تمام جهات فضایی یکسان بوده اما در زمان متفاوت است. این نظریه با یک پیشرفت بسیار امیدوار کننده همراه بود: یک ترکیب احتمالی بین کیهانشناسی و فیزیک هسته ای. آیا این مدل جدید از اتم میتوانست جهان مارا نیز به خوبی توضیح دهد؟
تئوری از همان ابتدا درباره اتفاقاتی که پس از یک رویداد بزرگ و صریح رخ میدهند صحبت میکند که عملکرد اصلی آن به عنوان یک حد محدود، نقطه ای است که تئوری در هم می شکند. تئوری بیگ بنگ هیچ چیز درباره خود بیگ بنگ نمیگوید و درعوض یک فرض احتمالی برای حل نسبیت عام است.
این فرضیه غیر قابل اثبات، اما بسیار مولد، با اضافه کردن موارد جدید باعث ایجاد تناقض ها و اختلافات بسیار دیگری شده است. برای توضیح مشاهدات کهکشان ها که با نسبیت عام در تضاد بودند، تئوری ماده تاریک را ساختند که گفته میشود ماده ای نامرئی و ناشناخته است و از سوی دیگر انرژی تاریک ساخته شد. بنابراین مفهوم پارادایم کیهان شناسی امروز این است که برای حفظ نظریه ی یکپارچه ریاضی که بصورت جهانی معتبر است، ما باید قبول کنیم که 95 درصد از کیهان با عناصر و نیروهای کاملا ناشناخته مزین و پر شده است که ما هیچ شواهد تجربی و علمی از آن نداریم. یک دانشمند برای باور چنین چیزی نیاز به یک ایمان و وحدت ریاضی و علمی دارد تا بتواند آن را بپذیرد.
مشکل اصلی این است که کیهان شناسی وابستگی زیادی به چارچوب به عنوان یک پیش فرض ضروری برای انجام تحقیقات دارد. این روز ها که ایده های علمی درحال نزدیکتر شدن به حقیقت هستند، کیهان شناسی در خلاف این مسیر دست و پا میزند.

نویسنده: Bjørn Ekeberg, Ph.D
منبع: Scientific American
لینک منبع:
https://blogs.scientificamerican.com/observations/cosmology-has-some-big-problems/?redirect=1

🆔 @flatearthfarsi

متن 1
کیهان شناسی مدرن چندین و چند مشکل بزرگ دارد!
به واقع، چه چیز درباره جهانمان می دانیم؟
13.8 میلیارد سال قبل کیهان با انفجاری آغاز شد، جهانمان به سرعت شروع به متورم شدن کرد و سپس سرد شد و اکنون نیز با نرخی رو به افزایش درحال انبساط است و بیشتر آن از ماده ناشناخته ای به نام ماده تاریک و انرژی تاریک ساخته شده است.
با اینکه برای این داستان معروف با کمبود شواهد تجربی، علمی و مشاهده ای از جهان دوردست مواجه هستیم اما همچنان به عنوان یک فکت علمی آن را قبول دارند.
در ماه های اخیر، اندازه گیری های جدید ثابت هابل و نرخ انبساط جهان، تفاوت زیادی را بین دو روش محاسباتی مستقل نشان دادند. اختلافات بر روی نرخ انبساط کیهان پیامد هایی نه چندان ساده و محاسباتی بلکه اعتباری ، برای مدل استاندارد کیهان شناسی کنونی در مقیاس بزرگی از کیهان داشت.
اخیرا کاوشگر دیگری کشف کرده است که کهکشان ها با تئوری ماده تاریک ، که در این تئوری تصور میشود تمام فضا را پر کرده و در همه جا حضور دارند، در تضاد هستند. با توجه به آخرین اندازه گیری ها اما، نمیتوانیم این ماده را در کیهان یافت کنیم و این نشان میدهد که تئوری نیاز جدی ای به باز نگری دارد.
شاید چندان خوشآیند نباشد که بپرسیم چرا اخترفیزیک دانان فرض میکنند که ماده تاریک در همه جا حضور دارد؟ پاسخ در ویژگی خاصی از فیزیک کیهانی نهفته است که اغلب توجهی به آن نمیشود. نظریات سرسختی مانند ماده تاریک ، انرژی تاریک و تورم کیهانی که هرکدام به روشی به پارادایم بیگ بنگ گره خورده اند، توصیفی برای پدیده های تجربی شناخته شده ندارند بلکه سعی در حفظ انسجام ریاضی چارچوب و بدنه خودشان ، درست زمانی که با مشاهدات متناقض روبرو میشوند را دارند. اساسا، آن ها تنها نام هایی برای چیز هایی هستند که مطابق با فرض چارچوبشان که بطور کلی معتبر فرض میشوند، باید در کیهان وجود داشته باشند.
و زمانی که با هر تناقض آشکاری بین مشاهدات و تئوری مواجه می شویم، به ما وعده هیجان انگیزی برای تحقیق و پژوهش بیشتر میدهند. اما حتی در زمان اضافه کردن متغیر های جدید و پارامتر های اضافی، باز هم میتوان مشکلاتی را مشاهده کرد.
به عنوان یک علم ریاضی محور، تصور میشود که فیزیک کیهانی (کیهان شناسی) بسیار بسیار دقیق است. اما کیهان مانند هیچکدام از موضوعات علمی ای که بر روی زمین با آن مواجه هستیم نیست. یک تئوری از کل جهان که بر پایه محله مان (محل زندیگمان) به عنوان تنها نمونه شناخته شده می باشد، نیازمند ساده سازی مفروضات بصورت حداکثری است. زمانی که فرضیات و مفروضات ما برای فواصل عظیم خارج از زمین استفاده میشوند، پتانسیل برای افزایش درصد خطا بالا میرود و به این به نوعی با توجه به محیط آزمایش بسیار محدود ما تبدیل به یک نتیجه کاملا نادرست و غیرقابل اطمینان میشود.
از لحاظ تاریخی، قوانین فیزیکی نیوتن چارچوبی نظری را ایجاد کردند که برای سیستم منظومه شمسی ما با دقت قابل توجهی کار کرد. به عنوان مثال، اورانوس و نپتون، از طریق پیش بینی های مبتنی بر مدل نیوتن، کشف شدند. اما هرچقدر که مقیاس بزرگتر و عظیم تر میشود، اعتبار آن نیز کاسته میشود.چارچوب نسبیت عام اینشتین، پیشرفت گسترده و دقیقتری را به دورترین فاصله از کهکشانمان می رساند. اما تا چه حد می تواند این کار را انجام دهد؟
پارادایم انفجار بزرگ (بیگ بنگ) که در اواسط قرن بیستم ظهور کرد، اعتبار مدل را به نوعی به بی نهایت گسترش داد، که یا به عنوان مرز شعاع جهان (محاسبه شده در 46 میلیارد سال نوری) یا از نظر آغاز زمان تعریف پذیر است. این گسترش غول پیکر مبتنی بر چند اکتشاف است، مانند مشاهدات ادوین هابل که به نظر جهان را در حال انبساط نشان میداد (در سال 1929) و تشخیص تابش زمینه کیهانی(در سال 1964). اما با توجه به مقیاس درگیر، این مشاهدات محدود تاثیر قابل توجهی بر نظریه کیهان شناختی داشته است.
مطمئنا کاملا قابل قبول است که اعتبار نسبیت عام در انتهای فرضی جهان نسبت به خانه کوچک ما (زمین) بسیار متغیر و غیر قابل اعتماد است. و اگر چنین بود، امروزه ساختار نظری چندبعدی پارادایم انفجار بزرگ ترکیبی گیج کننده از چیز های تخیلی عجیب و غریب بود که اختراع شده بود تا مدل را با متغیرهای تجربی معتبر که متقابلا بر یکدیگر متکی باشند، به نقطه ای که تشخیص علم از تخیلات غیرممکن است، ساپورت کند.

🆔 @flatearthfarsi

دوستان عزیز و همراهان گرامی سال نو را به شما و خانواده محترمتان تبریک عرض میکنیم. انشالله سالی سرشار از موفقیت و رحمت در پیش داشته باشید🌹🌹🌹

🔴درباره کتاب
🔶🔶...فهم زمین و کیهان شگفتی های بسیاری برای ما به ارمغان می آورد. دانشمندان متفکّر تصدیق می کنند درک ما از همه ی عالم ضعیف و تقریبی است. اغلب، نتایج تجربی نظریه های پذیرفته شده را تایید نمی کنند! هرچند صرفا با مجموعه ای از مفروضات مشهور مورد دفاع باشند؛ بنابراین وقتی از تضاد شکل زمین و عالم با مقبولات فعلی صحبت می کنید صرفا یک انقلاب واقعی را آغاز نمی کنید بلکه درهایی به سوی فرصت های جدید علمی می گشایید.
کتاب "پرونده 111 - ابعاد واقعی زمین مسطّح" در نظر دارد آن چه که جریان عمومی علم، ناخود آگاه و به پیروی از مشهورات درباره ی زمین و کیهان پذیرفته را مورد باز خوانی و توجّه عقلانی قرار دهد. این یک راه برای جداسازی و سپس تلاش برای جمع آوری چرخ دنده ها و قطعات یک نظام پیچیده است؛ این ساختار بارها دچار اختلال شده؛ به دفعات چکش کاری شده و مجدد با مجموعه ای از اعتبارات نو تشریح شده است.
امّیدواریم با ارائه ی فرمول ها و محاسباتی در نسبت واقعیّات عینی نشان دهنده ی ثبات زمین، راهی برای کشف حقیقت عالم پیرامون باز شود.
اکثر کتب مرتبط به "ثبات زمین" رابطه ی مستقیمی با توطئه ی دولت ها – هر چند گاهی برچسب توهّم توطئه بگیرند – دارند. پژوهش گرانی معتقدند واقعیّتی خیالی به مردمی بی خبر با تبلیغاتی همه جانبه قبولانده شده است؛ هر چند واضح است اراده ای برای نهان داشتن برخی حقایق فعّال است امّا با این حال "پرونده ی 111" کتابی در موضوع توطئه نیست. بسیاری از سازمان ها - مثل ناسا، سازمان ملل و ایلومیناتی - بازیگران ساختاری پیچیده ای هستند که با ایده های پیش بینی شده نمی توان آنان را توصیف کرد؛ نشانه های واضح و متعددی از اراده ای برتر و متمایل به مهندسی ساختار به اصطلاح علمی و رسانه ای می بینیم، امّا این موضوع الآن ما نیست.
"روش شناسی ما تطبیق انتزاع ریاضی، هندسه و فیزیک در نسبت مشاهدات عینی از زمین و کیهان است." این ها جزو ابزاری هستند که انسان می تواند به وسیله ی آن بخشی از قواعد محیط پیرامون و ساختار این مخلوق پیچیده را درک کند؛ هرچند تحقیقات نو گاهی به چالش هایی می رسند که مواردی را هم بازنگری و چکش کاری می کنند.
در طول مسیر عناوین را حسب شواهد مادی با جزئیات تشریح خواهیم کرد؛ در عین حال از روش های مختلف علمی موضوع بررسی و به مبانی علوم تجربی – حس و مشاهده، آزمایش، تکرار پذیری، ابطال پذیری – متعهدیم.
هدف کتاب بررسی حرکت یا ثبات زمین و هندسه ی کروی یا مسطّح زمین است؛ بخشی نیز به باز خوانی نواقص "مفروض گرانش نیوتونی" می پردازد و ایده ی جدیدی در این باره مطرح می کند. سپس، ابزارهای ریاضی لازم برای درک واقعیّت کیهان را معرفی خواهیم کرد؛ با روش هایی ساده از ریاضی و فیزیک درک دقیقی از دنیای اطراف خواهیم داشت.
در ادامه سراغ موضوع اتر خواهیم رفت، محیطی که نور از طریق آن منتشر می شود؛ علیرغمی که موضوع برای مخاطبین آشنا با فیزیک غریب نیست و ایضا در ابتدا جزو چارچوب هندسی زمین شناخته نمی شود، امّا پرداختن به آن مبنایی از ژئودینامیک و ژئوبیلدینگ بوده و این خوانش جدید از اتر ایده یی مقابل نسبیّت و کوآنتوم خواهد گشود.
هر چند ایده های نو در گرایش های علوم نظری و حتی علوم پایه در ابتدا از سوی نگاه محافظه کار مفروضات موجود، گاهی سطحی کنار گذاشته می شود امّا گذر زمان و حضور پژوهش گرانِ محقّق این موضوع را حل خواهد کرد؛ دقیقا به نسبت علوم جدید و تصوّرات پیش از آن.🔶🔶


قسمتی از مقدمه "کتاب ابعاد و مقیاس های واقعی زمین مسطح"


🆔 @flatearthfarsi