‌ ‌ ‌‌‌ ‌
دچار تناقص شدم ، میتوانم عینیت واژه ی تناقص رو در خودِ خودم معنا کنم
تناقص به اون لحظاتی که دوسشون دارم ولی ازشون بیزارم تناقص به شخصیتی که دوسش دارم ولی ازش متنفرم، تناقص خاطراتی که لحظه لحظه اش قهقهه بود و فهمیدن تمام حرف هایش ولی الان شده یک لبخند تلخ حاصل از اشک های دلتنگی؛
مطمئن شدم که خودم به تنهایی قادر به نجات خود از این احساسات منفی که اخیرا به شدت در لایه لایه های ذهنم نمایان شده نیستم‌
نیاز به بی خیالی ، بی فکری و بی توجهی مطلق دارم
شاید کسی را پیدا کردم که باهم افسار افکارو خیالات خامم را بدست بگیریم
امروز هم مثل تمام روز های دیگر زندگی ام تمام شد ، مهم ترین چیزی که یاد گرفتم این بود که از هیچ چیز و هیچکس توقع نداشته باشم حتی از روز تولد...
ارزو میکنم تمام رشته هایی که دست انداخته به گلوی رویاهایم از ریشه بخشکد
ارزو میکنم بهترین هایم، من را از این تنها تر نکنند
ارزو میکنم زندگیم طوری به درازا نکشد که خودم با دستان خودم سیاهش کرده باشم
ارزو میکنم زودتر خدا را در اغوش بکشم و این جهان پر از جنگ و بحث های تکراری به ابدیت دیگری بروم‌
ارزو میکنم تمام ارزوهایم از دنیای رویاها دل بکَند و پابه دنیای واقعیِ من بگذارد

"شمع های روشن نشده"

#شما_فرستادین🖤