Type to search
Advanced channel search

Telegram Analytics

Subscribe to stay informed about TGStat news.
img
ad

TGAlertsBot

Monitoring of keywords in channels and chats
img
ad

TGStat Bot

Bot to get channel statistics without leaving Telegram
img
ad

SearcheeBot

Your guide in the world of telegram channels
img
ad

Razanau

@razanau_wir_by
Channel's geo and language: not specified, not specified
Category: not specified

Тэкст Алеся Разанава кожны дзень. Створана @wir_by

Related channels  |  Similar channels
Channel's geo and language
not specified, not specified
Category
not specified
Statistics
Is this your channel? Confirm Channel history
Posts filter

Razanau

22 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Пакінуты дом. Зазірае ў акно
галінка зялёнай вішні:
няўжо нікога?!..
207 0 0
Razanau

22 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Падпіў — і трымаецца што ёсьць сілы
аберуч за бохан хлеба:
стары вясковец.
209 0 0
Razanau

21 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Цягнецца з коміна дым
па-над сьнежным бязьмежжам:
адна сьцяжына — і тая ў неба.
216 0 1
Razanau

21 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Тулю да грудзей абярэмак
паленаў скалелых:
і ў нас будзе нарэшце сьвята!..
210 0 0
Razanau

20 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Прыгажосць, пра якую Дастаеўскі казаў, што яна выратуе свет, ратуе свет пастаянна, спрадвеку — сама-ахвяруючыся, самапераўзыходзячыся, перакульваючыся ў сваю дыялектычную процілегласць — у пачварнае, і такім чынам далучаючы гэтую другую палову свету да сябе.
300 1 3
Razanau

20 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Вострыць і вострыць дзюбу
аб камень крумкач:
ну, ляці ўжо, досыць!..
200 0 1
Razanau

19 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Лужына.
Захапіла жоўты кляновы ліст
і зашклілася лёдам: ейны!..
176 0 0
Razanau

19 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Каменьне ў затоцы,
сярод каменьня шэрыя качкі:
восеньскі морак.
173 1 1
Razanau

18 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Такі прыгажун,
а зажураны: неба ня хоча
ужо ўсьміхацца табе, сланечнік?!.
147 0 0
Razanau

18 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Зьмяркаецца.
У парку крычаць вароны -
і крыкам намацваюцца, што яны ёсьць.
134 0 0
Razanau

17 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Адгарадзіўся ад навакольля
плотам зь бярозаў і соснаў
і сам за німі стаіўся: лес.
108 0 0
Razanau

17 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Азірнуўся —
нехта бяжыць па маіх слядах:
сухое лісце.
110 0 2
Razanau

16 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
«І што за пачвара?!.»
— крычаць
узбураныя вароны:
знікае
за дрэвамі верталёт.
96 0 0
Razanau

16 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
І гэта не тое,
і тое не гэта:
з вядра
выкідвае смецце варона.
94 0 0
Razanau

15 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
Адкладаю меч — ён нецярплівы, і з ім я небяспечны найперш самому сабе, бо дарэшты не ведаю, хто мне ёсць хто (хто сябра, хто вораг, хто здрайца, а хто проста старонні) і хто самому сабе я сам; абапіраюся на шчыт — ён умее чакаць.
89 0 0
Razanau

15 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Калі ў далёкай далечыні рэйкі пачынаюць супадаць — так і павінна быць. Але калі яны пачынаюць супадаць у блізкай блізіні — гэта ўжо катастрофа.
З там і тады катастрофа настойліва ссоўваецца ў тут і цяпер, даказваючы і паказваючы, што няма нічога, што магло б з ёю зраўняцца, адужаць яе, пераўзысці.
І бесперапынна, сцвярджаючы нейкае правіла ці паўтараючы мантру, соўгаюцца па рэйках цягнікі, не дазваляючы ім ні канчаткова супасці, ні раз’яднацца.
87 0 0
Razanau

14 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
«І сонца некалі пагасне...»
Як для каго і як якое сонца: чалавек не толькі тая самая постаць, што аб’явілася і распазнаецца, але і не тая самая, і, жывучы, не толькі памірае, але і нараджаецца — з новым сонцам і для новага сонца.
73 0 0
Razanau

14 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Сярод малых і вялікіх, простых і ганаровых помнікаў, калі абыходзіў сялецкія могліцы (могілкі), найбольшую ўвагу прыцягнула і кранула нейчая магіла з невядома якіх часоў: на ёй не было ні крыжа, ні хоць якога знаку, і яна амаль уцягнулася ў зямлю.
У ёй выяўлялася нешта, што было сутнасцю саміх могліцаў: не ўзвышацца над зямлёй, а супадаць з зямлёй, не заставацца, а знікаць.
72 0 0
Razanau

13 Sep 2021, 19:01

Open in Telegram Share Report
У Рабкоры, што ў Акцябрскім раёне, калі выходзіў з тамтэйшай крамы, супаткаўся з бабуляй-няўклюдай: абапіраючыся на дзве кульбы і трымаючы торбу, яна ўскарасквалася на ганак.
Як мог дапамог ёй, і ўжо ў самой краме, нібы ўзважваючы ў галаве нейкі кошт, яна запыталася ў прысутных — усе яны ёй, было відаць, былі знаёмыя ці мо нават блізкія: «Адкуль гэты чалавек?»
Прысутныя няўцямна маўчалі.
Нічога больш не прамовіла і яна і, ніяк мне не падзякаваўшы, пасунулася да прылаўка.
Пэўна, каб дзякаваць, трэба найперш ведаць, каму дзякуеш.
Я другі раз выйшаў з крамы.
72 0 0
Razanau

13 Sep 2021, 09:01

Open in Telegram Share Report
Колькасць пераходзіць у якасць — закон, упісаны ў падручнікі дыялектычнага матэрыялізму.
Але як пераходзіць — сама? Самохаць? Механічна і аўтаматычна? Не, не аўтаматычна і не механічна, не самохаць і не сама, а тады, калі дзейсніцца з’ява пераходу і калі ёсць той, хто ў ёй удзельнічае.
І тады адна зрэнка відушчасці істотнейшая за ўсю масу поцемкаў, і тады адна гранула разумення змястоўнейшая за цэнтнеры цемрашальства.
Творчасць — у пераходзе.
68 0 0
20 last posts shown.

176

subscribers
Channel statistics