Заминни яратган қудратли ул зот ,
Зўр ишлов берганмиш Одам Атога ,
Бир жуфтлик яратай деб яна бод-бод ,
Сал кечроқ жон берди Мамо Хавога...
Аллоҳниинг олдига келиб фаришта ,
Деди:
Аёлга нечук кўп вақт сарф этдинг ,
Аллоҳим сабабин айтибди аста ,
Фариштам ўринли саволни бердинг...
Аслида аёлни яратиш учун ,
Этибор бергайман кўп жихатига ,
Аёлга бағш этиб минг эркак кучин ,
Ярасин дейманда эр хизматига...
У осон ювилар охори кетмас ,
Елимдай ёпишқоқ бўлиши лозим ,
Икки юз харакат бил унга етмас ,
Мукаммал бўлишин хохлайман ўзим...
Жозибадор бўлсин, қадди қомати ,
Ўн саккиз соатлаб ишласа ҳам кам ,
Аёлга мухумдир эрнинг хизмати ,
Синдириб қўймасин бошга тушган ғам...
Имконият бердим Она бўлишга ,
Жажжи фарзандларин боссин бағрига ,
У мажбурдир қисматга аста кўнишга ,
Сабр кучли даво унинг дардига...
Оёқ қўлларини оғритиб синай ,
Шукр қилармикан синовларимга ,
Метиндай матонат бағшида этай ,
Истиғфор айтсин деб гунохларига...
Фаришта ажабланиб хайратда қолди ,
Бир кунлик синовинг кўпку аёлга?
Аллоҳдан етарли жавоб ҳам олди ,
Аёл ҳам берилгай ширин хаёлга...
Якунламай уни бугун ё эрта ,
У менинг суюкли бандам бўлади ,
Фарзандлар туғса ҳам ками уч,тўртта ,
Кўрасан хали кўп умр кўради...
Фаришта аёлга бориб яқинроқ ,
Тегиниб кўриб сўнг деди Аллоҳга ,
Ё Роббим бунчалар этмасанг юмшоқ ,
Наҳотки бардоши етар хаётга...
Ха у жуда юмшоқ шу билан бирга ,
Мен уни шунчалар яратдим кучли ,
Келтира олмассанг сен хаёлингга ,
Аёлнинг юраги муз эмас ўтли...
У нозик кўринар ниҳолдан нозик ,
Япроғи ғунчадай тўкилмас асло ,
Лек унинг зехни ҳам бургутдай тиниқ ,
Ўйлашни билади йўлатмас бало...
Аёлнинг болдайин тотли забони ,
Уқади,уқтира олади хали ,
Бекорга бермадим қирқ битта жонни ,
Турмуш гўзал бўлгай аёл туфайли...
Фаришта яноғин кўриб демоқда ,
Ё Роббим сен уни яратдинг носоз ,
Аёлинг негадир оқиб тушмоқда ,
Мукаммал қилгинда яна ҳам бир оз...
Аллоҳим фаришта сўзин тўғирлаб ,
Кўрганинг шунчаки кўздаги ёши ,
Ёш дейсанми?деди хайратта қараб ,
Ёш аёл қувончи ҳамда бардоши...
Севса ҳам йиғлайди,кулса ҳам йиғлар ,
Ёлғизлик емирса ғурури синмас ,
Дард, алам барига албатта кўнар ,
Аёлдан ўтганинг ёри ҳам сезмас...
Аёлда шундайин илоҳий куч бор ,
Йиғлашни хохлаб ҳам кула олади ,
Кўзига кўринса ҳам дунёлар тор ,
Ўзгалар дардига малҳам бўлади...
Биргина нигоҳла ноз ила боқса ,
Шохни ҳам пойига чўктиради тиз ,
Камондай қошига сурмолар суртса ,
Жаннатим хурлари туради ожиз...
Фаришта сўз демай сўнг ажабланди ,
Нахотки аёлга шунча этибор ,
Аллоҳ яна чуқур тин олиб деди ,
Лек унинг биргина ожиз жойи бор...
Мутлақо бошқадир бор муаммоси ,
Фаришта сўради:Қандайин хато ,
Қадрини билмайди унинг хатоси ,
Шу учун хаёти бузулар хатто...
Эй Аллоҳ бизларни яратиб кечроқ ,
Шунчалар мукаммал, шунчалар ожиз ,
Қадримиз билмай хўп дил куйса бироқ ,
Инсоф ва хидоят сўраб ўтгаймиз...
Бергувчи ўзингсан минг шукур Аллоҳ ,
Хидоят айлагин хар бир қалбларга ,
Афу эт биламан бизда кўп гунох ,
Эхтиёж қолмасин нокасд, номардга....
@Islomdan_Hikoya