Тергов
Баъзан шундай:
Тақдир йўлига,
Ажиб синов қўяди ҳаёт.
Ярим тунда миршаб қўлига,
Етиб келди “махфий” маълумот.
“Карманада яшовчи Ҳамдам,
Жуда сахий, хотамтой эмиш.
Ўзи эски уйда турса ҳам,
Қўйлари кўп, асли бой эмиш”.
Ранг югурди миршаб юзига,
Чеҳрасида мийғида кулгу.
“Ҳамдам” деган папка устига
“Терговга” деб ёзиб қўйди у.
Оқ қоғозга сингди қора тун,
Эҳ, неларга гувоҳ Ер шари.
Тулкиларнинг вақти келган кун,
Бўриман деб керилган бари.
Эски уйга келди янги хат,
Ҳамдам ўқиб, кўзлари тинди.
Эгилса ҳам синмас ҳақиқат
Не ажабки, ўша кун синди.
Йиғлаб қолди дилпора она,
Қараб қолди хотин умидвор.
Қайда дея у миршабхона,
Йўлга чиқди айбсиз “гуноҳкор”.
Борар эди ёшланиб кўзи,
Кам эдими ҳаёт ташвиши?
Таскин бериб, ўзига ўзи
шивирларди:
— Худонинг иши...
“Минг қўйли бой” бош эгиб турар,
Терговхона...
Ким омон чиққан?!
Миршаб кулиб, муйловин бурар:
— Нега қўйинг иккита туққан?
Қўлда тутган дўпписин силай,
Жавоб излар учганча ҳуши.
Охир деди:
— Мен қайдан билай,
Ахир бўлса Худонинг иши...
— Қўйинг нечта?!
Сўрайди миршаб,
Титраганча ғазабдан юзи.
Ҳамдам дейди дўпписин силаб:
— Битта қўй ва иккита қўзи.
Пешонага қўлини тираб,
Тус берганча сўзига қаҳр.
Бақирарди миршаб қалтираб:
— Нега эгиз туғади ахир?
Терлаб борар, терговхона тор,
Худо ўзи берсин деб тўзим:
Турар эди айбсиз “гуноҳкор”,
Дўпписини силаганча жим.
Баъзан шундай:
Тақдир йўлига,
Ажиб синов қўяди ҳаёт.
Кишан солди Ҳамдам қўлига,
Ўша тунги “махфий” маълумот.
Бўриман деб мағрур керилди,
Кўриб қўйинг тулкилар кучин:
Етти йилга сургун берилди,
Қўйи эгиз туққани учун.
Худо иши бўлди баҳона,
Топилмади ҳеч қандай чора.
Кўксин муштлаб йиғларди она,
Додлаб қолди хотин бечора.
© Руслан Сабуров
@ruslan_saburov
