41. Savol beruvchini maqtash orqali ko‘rib chiqilayotgan masalaning alohida ahamiyatini ta’kidlash: “Bu juda yaxshi savol bo‘ldi. Uning kun tartibiga chiqqani ayni muddao!” kabi ta’ kidlardan o‘rinsiz foydalanish.
43. Erishilmagan natijalar va oqibatlar emas, balki o‘z faoliyatini tavsiflovchi detallar bilan to‘lib toshgan taqdimot. Hech qanday natija yo‘qligi ko‘pikli so‘zlar orqasiga yashiriladi.
44. O‘zining professionalligi haqida taassurot qoldiradigan alohida olingan ta’sirli faktlarning bayroq qilinishi. Shu bilan birga, hech qanday tahlil yo‘q, sabab va xulosalar oshkor etilmasdan qoldiriladi.
45. Faktlar o‘yini. Dalil sifatida alohida olingan faktlarni taqdim etish. Masalan, bitta tasodifiy fikr umumiy fikr sifatida taqdim etiladi.
46. Taqqoslab bo‘lmaydiganni taqqoslash. Qaysidir misol bir davrdan, boshqasi esa bu tunlay boshqa davrdan olinadi.
47. Noo‘rin aralashish, ko‘plab savollar va takroriy nutqlar orqali o‘zining manfaatdor ekanligini ta’kidlashga intilish. Bu taktika insonni sarosimaga soladigan omil bo‘lib, bosim sifatida ishlatiladi.
48. Muhokamaning asosiy mavzusini almashtirib qo‘yish. Aslida, himoyaga muhtoj bo‘lmagan va muammosiz narsalarni himoya qilishni boshlash. Bunday nayrangdan keyin qilingan barcha tanqidlar ortiqcha bo‘lgandek taassurot qoladi.
49. “Idem per idem” [aynan shunday bo‘lgani uchun, aynan shunday], yoki ta’kidning o‘zi ta’kidning isboti bo‘lib xizmat qiladi.
50. “Argumentum ad hominem” [argumentni chetlab, shaxsiyatga o‘tish]. Masalani muhokama qilish o‘rniga, opponentning qiziqishlari, xarakteri, tashqi ko‘rinishi haqida bahs boshlash.