در دانشگاه نئولیبرال، رابطه میانِ رؤسا و مدیرانِ دانشگاهی با اعضایِ هیئتِ علمی که پیشتر به نزدیکیِ یک قدم بود، بیشتر شد، درست شبیه به رابطهیِ میانِ کارگران و مدیران در شرکتهایِ خصوصی. تأسیساتِ اداری روزبهروز، بیشتر تصمیمگیری در دانشگاهها را در اختیار گرفتند. هرچند همواره در ظاهر بر اهمّیّتِ بیچونوچرایِ هیئتِ علمی در ادارهیِ دانشگاه تأکید میشد، نقشِ واقعیِ اساتید از مدتها پیش به نظارت بر کلاسهایِ خودشان، نقشی محدود در جذبِ اعضایِ جدیدِ هیئتِ علمی، و یکسری اظهارِنظرها دربارهیِ برنامهیِ آموزشی کاهش یافته بود. دیگر تمامِ کارهایِ مهم دراختیارِ مدیرانی بود که بسیاریشان یا سابقهیِ کوتاهی به عنوانِ یک استادِ دانشگاه داشتند یا اصلاً سابقهای در این زمینه نداشتند.
«دانشگاهِ نئولیبرال»
نوشتهیِ هنری هلر، ترجمهیِ آناهیتا جلیلی
نشریهیِ فرهنگی و اجتماعیِ اخگر
شمارهیِ یکم، صفحهیِ ۱۴۴.
@axgar_pub
«دانشگاهِ نئولیبرال»
نوشتهیِ هنری هلر، ترجمهیِ آناهیتا جلیلی
نشریهیِ فرهنگی و اجتماعیِ اخگر
شمارهیِ یکم، صفحهیِ ۱۴۴.
@axgar_pub