رفتم پیوی یه بزرگسال و بهش درباره شکایتایی که تو این چنسال ازش داشتم گفتم اما اون دقیقا مثل کسی که انگار نصف من سن داره رفتار کرد و در برابر قبولشون مقاومت کرد و گفت تو دخالت نکن تو چیزایی که دربارشون نمیدونی درحالی که من تقریبا میدونم چیکارا کرده و میکنه و چجور ادمیه
همیشه میگم همه یه معیارایی دارن
واس خوب و بد
واس قشنگ و زشت
واس مهربون و بداخلاق و...
اما خب دارم به این فک میکنم که حتی اگه همه ایناام الکی باشه چی؟
چون من خودمم بعضی وقتا میمونم تو چیزایی که خودم برای خودم معین کردم
مثلا به این فک میکنم که گفتن این حرفا به فلانی درسته یا نه
میگم اگه بگم خودم راحت میشم ولی از یطرف میدونم هیچ گوهی عوض نمیشه با حرفای من
هرکی اینو بخونه بین دو گزینه میگه فلان بهتره اما خب اونم جز معیارای اون ادمه
الان یکی از سخت ترین کارا برام انتخاب کردن و توضیح دادن و تجزیه تحلیل کردنه
چرا نمیفهمن؟
دیروز یکی از اشناها ازم درباره خودش و رفیقش پرسید و من هرچقدر میگفتم نمیدونم و الان تو موقعیت فک کردن بهش نیستم میگف من منتظر جوابتم
تقصیر اوناام نیست! منم یه زمانی نمیفهمیدم!
فقط من بهشون نمیگم که با ۱۸ سال سنشون با نوع رفتار و فلان تا چیز دیگشون راحت نیستم و فقط تظاهر میکنم
تقصیر کیه؟ هیچکی!
اینم جز انتخابا و چن گزینه ایاست که من نمیخوام بهش فک کنم