http://l1l.ir/3uo5
__________________________________________

▪️مارکر در این فیلم «زمان» را واکاوی می‌کند و خودش روی عکس‌ها نریشن می‌گوید و مونولوگ‌هایش را با این جمله آغاز می‌کند؛

«این فیلم قصه مردی‌ست که تصویر زنی در گذشته را به خاطر می‌آورد.»

کریس مارکر با فیلم کوتاه اسکله (1962) به شهرت می‌رسد که شرح تجربیات علمی برای انجام سفرهای زمان بنیاد به دنیای پسا آخرالزمانی است. ازقضای روزگار اسکله تنها فیلم داستانی مارکر، معروف‌ترین فیلم اوست و تنها اثری است که خود می‌گوید ازپخش آن متأسف است. این فیلم که در تیتراژ آغازینش «فتو رمانی از کریس مارکر»خوانده شده، آمیزه‌ای از تک عکس‌های سیاه و سفید، گفتارمتن، موسیقی وجلوه‌های صوتی است که بس استادانه به هم پیوند یافته‌اند. از بازیگران بسیاری درعنوان‌بندی آغازین فیلم نام برده می‌شود اما اینان همگی مدل‌هایی هستند که فتورمان مارکر را مصور می‌سازند. فیلم از نظر شکلی مونتاژی زبردستانه و بس احساسی از متن و «تصاویر» است برای آفریدن فضایی بس ویژه و عمیقا اصیل که درعین حال شگفتی می‌آفرینند. مارکر به لطف گفتار متن که در دیگر فیلم‌هایش نیز بسیار به کار می‌برد، توان‌های ادبی خود همچون فیلم‌سازی مؤلف را پدیدار می‌سازد. این سبک کار، آمیزه خارق‌العاده‌ای از لحن تلخ و شیرین را به نمایش می‌گذارد که بی‌شک برآمده از اندیشه الکساندر مدودکین برادر بزرگش بوده که از او می‌خواست که کم و تنها کمی بنویسد؛برادری که مارکر در فیلم «مقبره الکساندر» به او ادای دین می‌کند. افزون بر این، یکی از انگشت‌شمار کتاب‌های مارکر رمانی به نام «دل بی‌غش» است که چون تمایل نداشته خواننده بیابد تا امروز نایاب است. فیلم اسکله الهام‌بخش فیلم‌سازان بسیاری شد که از میان آنها می‌توان به تری گیلیام و فیلم داستانی‌اش «ارتش دوازده میمونی» اشاره کرد.

🎥 @CinemaParadisooo
🎥 @CinemaParadisooo
__________________________________________