میگم تنهایی خوبه و بهتر زندگی میکنی اما گاهی وقتا هم تنهایی بدترین چیزیه که یه آدم میتونه تجربش کنه، گاهی وقتا آدم نیاز داره به نفر دومی که بغلش کنه و دستشو بزاره رو شونه هاش بگه حواسم بهت هست نگران هیچی نباش من تا تهش باهاتم، یوقتایی هست که اسمت از یادت میره انقدر که تنهایی و کسی نیست صدات کنه، یوقتایی حجم حرفات انقدر زیاد میشه که با چن قطره اشک خالیشون میکنی اما بازهم نیاز داری به دوتا گوش شنوا که به حرفات گوش کنن و قضاوت نکنن، وقتی یسری مشکلات جلوت وایمیسن نیاز داری به یکی که بهت بگه تو میتونی از پا دربیاری و مقاومت کنی در برابر مشکلاتت پس نباز، اره تنهایی خیلی دردا پشتش مخفی شده تا تجربش نکنی نمیفهمی بعضی وقتا دوسداری به غریبه ترین آدم زندگیت حرفاتو بگی تا یخورده آروم بشی انقدر که از نزدیکترین آدمای زندگیت ضربه خوردی و مجبوری به تنهایی زندگی کردنت ادامه بدی.