Аз суханони Оиша (р) ривоят аст, ки Паёмбар (с) ҳар шаб пеш аз хоб рафтан дастҳояшро дар пеши назари ӯ ба ҳам мепаймуданд, сипас бар онҳо дам кунед ва бихонед: «Бигӯ: «Ӯ Худо як аст...», (сурат Ихлос), «Бигӯ: «Ба Парвардигори субҳгоҳон паноҳ мебарам...»(сураи Фалақ) ва «Бигӯ: «Ман ба Парвардигори мардумон паноҳ бибар...»(сураи Нас) ва баъд аз сар, рӯй ва пеши бадан сар карда, ба тамоми бадан, ки танҳо ба он ҷо расида метавонист, кафҳоро гузашт ва се бор ин корро анҷом дод.