📚 #فرهنگنامه_اخلاق | #خودفرمانروایی | #Autonomy

واژه‌ی Autonomy از دو واژه‌ی یونانی Autos (به معنای "خود") و Nomos (به معنای "قاعده"، "فرمانروایی" یا "قانون") منشاء می‌گیرد و در اصل به خودقاعده‌مندی یا خودکنترلیِ دولت شهرهای مستقل اشاره می‌کند.
در یک سطح حداقلی، خودفرمانرواییِ شخصی نوعی خودقاعده‌مندی است که از مداخلاتِ کنترل‌کننده توسط دیگران و محدودیت‌هایی که از یک انتخاب معنادار جلوگیری می‌کنند -مانند فهم ناکافی- آزاد است.
عملاً تمام نظریه‌های خودفرمانروایی، دو شرط را برای آن اساسی تلقی می‌کنند: آزادی(استقلال از تاثیرات کنترل‌کننده) و کُنش‌گری(ظرفیت برای اقدام از سر قصد).
بعضی نظریه‌های خودفرمانروایی، توانایی‌ها، مهارت‌ها یا خصایص یک فردِ خودفرمانروا را برجسته می‌کنند که شاملِ ظرفیت‌های خودکنترلی می‌شود؛ مانندِ فهمیدن، استدلال‌کردن، سنجیدن، مدیریت‌کردن و مستقل انتخاب‌کردن.
حتی افرادِ خودفرمانروا که ظرفیت‌های خودکنترلی دارند، برخی اوقات برای کنترل و هدایت خودشان در انتخاب‌های خاص، شکست می‌خورند چرا که محدودیت‌های موقت ایجادشده توسط بیماری، افسردگی، غفلت، فشار یا دیگر شرایط، داوری یا گزینه‌هایشان را محدود می‌کند.