У КУНЛАР

Бир кун кулиб қилдилар имо,
Курсдош қизлар – ҳуснобод қизлар:
Бу кунларни шеър қилинг, Мирзо,
Қўшиқ қилиб айтайлик бизлар“.

У кунларда… Ҳув йироқлардан,
Яшил-зангор нафас келарди.
Садаларнинг бутоқларидан,
Инқилобий бир сас келарди.

Савр эди, ҳаво – намзада,
Кулги истаб турмас эдик тинч.
Тинмас эди тунлар Ҳамза“да,
Келинларнинг қўзғолони ҳеч.

Соқолларни қирганча чала,
Кундуз шошиб, андак оғриниб,
Тинглар эдик, топиб ҳафсала,
Доцентларнинг сабоқларини.

Ётоқхона орти – бозорча,
Қоп-қоп майиз, олмаю ёнғоқ…
Вақти келар бизга… Ҳозирча,
Пиёз беринг, холажон, бир боғ“.

У кунларда… Қобуллик толиб
Қодир бир кун келди ётоққа,
Ватанида инқилоб бўлиб,
Афғон эли қалқмиш ёққа.

У куларди… Қарардим ҳайрон,
Кўзидаги йилтироқ ёшга:
Қувонч десам, йиғига ўхшар,
Йиғи десам, ўхшар қувончга…

Сўнг шеър ўқиб ҳайқирдик чунон,
Бедардларга бўлсак ҳам кулги.
Сенда ҳамма – шоир, онажон,
Ўзбекистон, шеърият мулки!

Ғиштин бино – бағрига босган,
Барча айбу гуноҳларимни.
Туриб-туриб кўнглим қўмсайди,
Талабалик ётоқларини.

Мана, адл садалар… Жавзо…
Япроқларда титрайди сўзлар:
Бу кунларни шеър қилинг, Мирзо,
Қўшиқ қилиб айтайлик бизлар“.

У кунларда, дайдиб, гувраниб,
Қайда эдинг, мажнун овозим?!
Ўшал учқур-учқур кунларнинг,
Шиддатида қолди қасосим!

У кунлардан камёб омадим,
Кўз остида қолдирди излар.
У кунларни шеър қилолмадим,
Қўшиқ қилиб айтмади қизлар…

Мирзо Кенжабек