IQRORLIK

Dunyomi?
Teatr!
Iqrorman, iqror.
Xudoga topshirib jonimni ammo –
Sahnaga otilib chiqsam necha bor
Dunyo tushinsin deb, takroru takror
Oʻzimning rolimni etaman ijro.
Birovning aytgani menga qilmas kor:
Boshimga tushsa ham necha malomat –
Sahnaga otilib chiqsam necha bor,
Birovning yozgani boʻladi bekor –
Oʻzimning rolimni oʻynayman faqat.
Koʻksin changallaydi qancha rejissyor –
Qoʻrqoq miyasiga qoni quyilgan –
Ammo menda yoʻqdir zarra ixtiyor,
Rolimni yozmishdir azaldan jabbor,
Menga, “adashma” deb, faqat buyrilgan.
Dunyo nodon emas, sezib turibdi:
Qancha baxtu taxtim sahnada qurbon.
Taqdir qirmiz qonday izib turibdi,
Garchi tahdid bagʻrim ezib turibdi,
Rolimni oʻynashga topaman imkon.
Qiziqchi emasman va yo taqlidchi –
Turfa qiyofadan yoʻq menda rohat.
Ha, dunyo – teatr!
Haqsan, tanqidchi!
Garchi hayotimga bu hol tahdidchi –
Oʻzimning rolimni oʻynayman faqat.

©Usmon Azim