چون تنها یادِ الله است که؛

هرزگاهٔ که دلتنگِ دلتنگ‌تر می‌شوم
در ناخودآگاهِ ذهن‌ام دنبالِ دلیلِ این‌حالِ بی‌تاب می‌گردم،
که چرا و چطور منِ شاد‌ِ سر به هوا یک دفعه‌ی خفهٔ‌قان می‌گیرم…؟!
که نه قطرات اشک به سراغ‌ام میآید و نه توانِ صحبت با کسی را دارم
و من میمانم و منِ که در گوشه‌ی دنج‌ی اتاق نشسته و زُل زده به دیوار؛ حالا اگر حالِ نوشتن هم باشد شاید دفترچه یادداشت موبایل را باز کردم و نوشتم….
مولانا می گفت؛ همهٔ دلتنگِ ها از دل دادن هاست
درسته؛
دلیلِ دلتنگِ و دلگیرِ های دیگران را که نمیدانم اما دلتنگِ های من از دل دادن هاست
هر وقت که آدمِ یا چیزی را  بیشتر از ظرفیت‌اش در دلم عزیز و بزرگش می کنم و یاد الله را کمرنگ…..
دلگیر می‌شوم و غم‌باد می‌گیرم،
بی‌خود نیست این دلگیری و دلتنگی؛ چون تنها یادِ الله است که دل را به سکینه و آرامش میرساند نه غیرش‌…
✍🏻آریا رها

🌺📝@Zanan_danishwarislam12