🍂🍃
#خودبیمارانگاری یا #اختلال_اضطراب_بیماری
یکی از حالت‌های اضطرابی است که در جامعه بسیار دیده می‌شود. شاید کسانی را دیده باشید که همیشه نگران بیماری باشند یا از وجود بیماری‌های گوناگون شکایت کنند. این نگرانی و اضطراب زنگ خطری برای بروز یا وجود اختلال اضطراب بیماری یا خودبیمارانگاری است.
▫️خودبیمار انگاری، اختلال اضطراب بیماری یا هیپوکندریا
خودبیمارانگاری، اختلال اضطراب بیماری (Illness Anxiety Disorder) یا هیپوکندریا (Hypochondria) حالت اضطرابی است که در آن فرد به شدت و به طور غیر منطقی نگران این است که دچار یک یا چند بیماری جسمانی یا روان‌شناختی باشد. شدت نگرانی و اضطراب در هیپوکندریا به اندازه‌ای است که فرد در زمینه‌های گوناگون زندگی دچار نابسامانی، رنج و پریشانی می‌شود. کسانی که دچار خودبیمارانگاری هستند به هر گونه نشانهٔ کوچک جسمانی و روانی واکنش نشان می‌دهند و بر این باورند که این نشانه زنگ هشداری برای یک بیماری یا اختلال روانی است. آن‌ها پیاپی پیش پزشک می‌روند تا آن‌ها را معاینه و آزمایش کند یا از روان‌شناس دربارهٔ نشانه‌های روانی می‌پرسند. هنگامی که پزشک به آنان اطمینان دهد که دچار بیماری نیستند آرام نمی‌گیرند و ممکن است خودسرانه دارو مصرف کنند و حتی به خاطر رفتارهای نادرست بیمار شوند. جالب است بدانید هنگامی که روان‌شناس به این افراد دربارهٔ اختلال خودبیمارانگاری می‌گوید وجود آن را انکار می‌کنند و بر این باورند که آن‌ها دچار بیماری‌های گوناگونی هستند اما خودبیمار انگاری ندارند. این اختلال روان‌شناختی در DSM IV با نام خوبیمارانگاری یا هیپوکندریا شناخته می‌شد و در DSM 5 با نام اختلال اضطراب بیماری (Illness Anxiety Disorder) از آن یاد شده است.
▫️علت خودبیمارانگاری چیست؟
باورهای نادرست، تجارب تلخ و خانواده عوامل اصلی بروز خودبیمارانگاری هستند. برخی از خانواده‌ها بیش از اندازه نگران بیمار شدن کودکانشان هستند. واکنش و رفتار پدر و مادر به بیماری کودکان و شیوهٔ پیشگیری آنان می‌تواند زمینه‌ساز بروز خودبیمار انگاری در فرد شود. تجربهٔ بیماری‌های خاص برای خود یا مشاهدهٔ بیماری نزدیکان نیز می‌تواند به نگرانی و اضطراب فرد دربارهٔ بروز بیماری دامن بزند. زیگموند فروید مکانیزم دفاعی بازگشت (regression) می‌داند و می‌گوید فرد با خودبیمارانگاری تلاش می‌کند تا همانند کودکی از زیر بار مسئولیت‌ها فرار کند. رفتارگرایان نیز بر این باورند که فرد با خودبیمارانگاری می‌تواند به کمک نشانه‌های جسمانی، نقش یک بیمار را برای مقابله با مشکلات بازی کند. نگاه خانواده و جامعه به یک فرد بیمار با دلسوزی و مراقبت همراه است میل به مراقبت، دوست داشتن و عاطفهٔ مثبت عاملی است که می‌تواند زمینه‌ساز بروز این حالت اضطرابی شود.
🍂🌹 @Afkarezendeh
#خودبیمارانگاری یا #اختلال_اضطراب_بیماری
یکی از حالت‌های اضطرابی است که در جامعه بسیار دیده می‌شود. شاید کسانی را دیده باشید که همیشه نگران بیماری باشند یا از وجود بیماری‌های گوناگون شکایت کنند. این نگرانی و اضطراب زنگ خطری برای بروز یا وجود اختلال اضطراب بیماری یا خودبیمارانگاری است.
▫️خودبیمار انگاری، اختلال اضطراب بیماری یا هیپوکندریا
خودبیمارانگاری، اختلال اضطراب بیماری (Illness Anxiety Disorder) یا هیپوکندریا (Hypochondria) حالت اضطرابی است که در آن فرد به شدت و به طور غیر منطقی نگران این است که دچار یک یا چند بیماری جسمانی یا روان‌شناختی باشد. شدت نگرانی و اضطراب در هیپوکندریا به اندازه‌ای است که فرد در زمینه‌های گوناگون زندگی دچار نابسامانی، رنج و پریشانی می‌شود. کسانی که دچار خودبیمارانگاری هستند به هر گونه نشانهٔ کوچک جسمانی و روانی واکنش نشان می‌دهند و بر این باورند که این نشانه زنگ هشداری برای یک بیماری یا اختلال روانی است. آن‌ها پیاپی پیش پزشک می‌روند تا آن‌ها را معاینه و آزمایش کند یا از روان‌شناس دربارهٔ نشانه‌های روانی می‌پرسند. هنگامی که پزشک به آنان اطمینان دهد که دچار بیماری نیستند آرام نمی‌گیرند و ممکن است خودسرانه دارو مصرف کنند و حتی به خاطر رفتارهای نادرست بیمار شوند. جالب است بدانید هنگامی که روان‌شناس به این افراد دربارهٔ اختلال خودبیمارانگاری می‌گوید وجود آن را انکار می‌کنند و بر این باورند که آن‌ها دچار بیماری‌های گوناگونی هستند اما خودبیمار انگاری ندارند. این اختلال روان‌شناختی در DSM IV با نام خوبیمارانگاری یا هیپوکندریا شناخته می‌شد و در DSM 5 با نام اختلال اضطراب بیماری (Illness Anxiety Disorder) از آن یاد شده است.
▫️علت خودبیمارانگاری چیست؟
باورهای نادرست، تجارب تلخ و خانواده عوامل اصلی بروز خودبیمارانگاری هستند. برخی از خانواده‌ها بیش از اندازه نگران بیمار شدن کودکانشان هستند. واکنش و رفتار پدر و مادر به بیماری کودکان و شیوهٔ پیشگیری آنان می‌تواند زمینه‌ساز بروز خودبیمار انگاری در فرد شود. تجربهٔ بیماری‌های خاص برای خود یا مشاهدهٔ بیماری نزدیکان نیز می‌تواند به نگرانی و اضطراب فرد دربارهٔ بروز بیماری دامن بزند. زیگموند فروید مکانیزم دفاعی بازگشت (regression) می‌داند و می‌گوید فرد با خودبیمارانگاری تلاش می‌کند تا همانند کودکی از زیر بار مسئولیت‌ها فرار کند. رفتارگرایان نیز بر این باورند که فرد با خودبیمارانگاری می‌تواند به کمک نشانه‌های جسمانی، نقش یک بیمار را برای مقابله با مشکلات بازی کند. نگاه خانواده و جامعه به یک فرد بیمار با دلسوزی و مراقبت همراه است میل به مراقبت، دوست داشتن و عاطفهٔ مثبت عاملی است که می‌تواند زمینه‌ساز بروز این حالت اضطرابی شود.
🍂🌹 @Afkarezendeh