Kишининг бошига кутилмаганда бир бахтсизлик тушганда, ҳатто унга жуда ҳам яқин бўлган одамларда ҳам бундан аллақандай қониқиш ва мамнунлик ҳисси пайдо бўлади, ҳеч истисносиз барча одамларда шундай туйғу бўлади, киши чин юракдан ҳамдардлик ва ачиниш билдиради-ю, лекин ўзида юрагининг ички бир қаватларида мана шунақа бир сезгини ҳис қилиб туради, ҳатто энг яқин кишиларингиз ҳам бундан мустасно бўлмайди.

Достоевскийнинг "Жиноят ва жазо" романидан.