در فرهنگ‌های اولیه آمریکای جنوبی، trepanning در تلاش برای احیای فردی که مرده بود انجام می‌شد با این امید که نیروی حیاتی جدید و احیاکننده وارد سر شود. trepanning همچنین در فرهنگ‌های اروپایی قرون وسطی به عنوان درمانی برای بیماری‌های روانی مانند پارانویا، افسردگی و اختلال دوقطبی استفاده می‌شد که تصور می‌شد ناشی از تسخیر شیطان باشند. از این جهت گمان می‌کردند که بریدن یک سوراخ در جمجمه راه خروجی برای شیاطین و دیوها فراهم می‌کند. پس از آن قطعه استخوان برداشته شده می تواند به عنوان یک طلسم عمل کند که توسط صاحبش پوشیده شود تا شیطان را از خود دور نگه دارد. trepanning در قرن هجدهم شروع به محو شدن از طب غربی کرد. رشد درمان‌های تخصصی برای بیماری‌هایی مانند صرع و میگرن، به ویژه توسعه داروهای جدید، منجر به کاهش trepanning به عنوان یک درمان جراحی شد. با این حال این روش، مشابه خود را در جراحی مدرن دارد، که در آن از ابزار دقیق و مته برای دسترسی به بافت مغز در شرایط مختلف استفاده می‌شود.

⌛#تاریخ_پزشکی

🌻@boghcheyerah
Instagram🌻