دستورخط

«است» را با الف بیاور
و با فاصله از واژهٔ پیشین:
سوار کشتی است.
دلبستهٔ کتاب است.
از محله رفته است.
در آنجا بوده است.
در این قلمرو است.
..........................
فقط دو جا باید بی‌الف بیاید
و چسبیده به واژهٔ پیشین:

۱. وقتی واژهٔ پیشین
با «ا» پایان می‌یابد:
زیباست، خداست، بلواست، رهاست.

۲. وقتی واژهٔ پیشین
با «و» پایان می‌یابد:
دانشجوست، اوست، عموست،
توست، متروست.
منظور «و» با صدای
«تو، مترو» یا «او، مو، پُررو»ست،
نه «و» با صدای «رهرو، پیرو، قلمرو».

اگر جایی بدخوانی ایجاد می‌شود،
مانند نام‌های خاص، دو راه درست دارد:
لقب مادرش دا است.
لقب مادرش «دا»ست.
نادرست: لقب مادرش داست.

شهرتش پو است.
شهرتش «پو»ست.
نادرست: شهرتش پوست.
............
چند مثال نادرست: درست
او دوسـت تو اسـت: توسـت.
کارمند مترو است: متروست.
زبانش پشتو است: پشتوست.
در این راهروسـت: راهرو است.
این تعریفِ پیروست: پیرو است.
صاحب‌اختیار دنیا است: دنیاست.
برندهٔ آن مدال‌ها است: مدال‌هاست.
به‌شـدت درگـیر بازی‌است: بازی است.
آموزش درست‌نویسی