میدونی،
همیشه وقتی آدمای جدید میان تو زندگیم و هنوز شخصیتمو کامل براشون رو نکردم باهام خوبن،توی بهترین ورژن خودشون باقی می مونن و میشن همون دوست خوبه :)
اما همینکه هی قدم به قدم نزدیکم میشن و اونارو به دنیای عجیب غریب خودم راه میدم رفتارشون صددرجه تغییر میکنه باهام،سرد میشن و کم کم فاصله میگیرن،(البته بگم این وسط کسایی هم بودن که اینجوری نبودن باهام و الان جزو دوستای عزیزمن ولی خب..)
نمیدونم مشکل از منو شخصیتمه یا چی؟
ممکنه من اونی که اونا فکر میکردن نبوده باشم یا هرچی.
اما الان دارم به این نتیجه میرسم شاید اصلا بهتره که نزارم کسی نزدیکم شه؛
شاید بهتره که من همیشه برای همه یه ناشناسِ دور از دسترس بمونم.
داستانه همون که آدما از دور قشنگترن و خب آره.
همون بهتر که من تنها خودم بمونم تو دنیای خودمو رویاهام :)
همیشه وقتی آدمای جدید میان تو زندگیم و هنوز شخصیتمو کامل براشون رو نکردم باهام خوبن،توی بهترین ورژن خودشون باقی می مونن و میشن همون دوست خوبه :)
اما همینکه هی قدم به قدم نزدیکم میشن و اونارو به دنیای عجیب غریب خودم راه میدم رفتارشون صددرجه تغییر میکنه باهام،سرد میشن و کم کم فاصله میگیرن،(البته بگم این وسط کسایی هم بودن که اینجوری نبودن باهام و الان جزو دوستای عزیزمن ولی خب..)
نمیدونم مشکل از منو شخصیتمه یا چی؟
ممکنه من اونی که اونا فکر میکردن نبوده باشم یا هرچی.
اما الان دارم به این نتیجه میرسم شاید اصلا بهتره که نزارم کسی نزدیکم شه؛
شاید بهتره که من همیشه برای همه یه ناشناسِ دور از دسترس بمونم.
داستانه همون که آدما از دور قشنگترن و خب آره.
همون بهتر که من تنها خودم بمونم تو دنیای خودمو رویاهام :)